Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Aa le hoe ty natoi’ Iobe:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Pak’ombia nahareo ro mbe hampiojeoje ty troko naho hampipinepinek’ahy an-tsaontsy?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Im-polo ty nañonjira’ areo ahiko vaho tsy mahasalats’ anahareo ty mañaraty ahy.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Aa naho nitò t’ie nandilatse, le midoñ’ amako avao i tahiñey.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Naho mivongevòngek’ amako nahareo manisý ahy amo injekoo,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Le mahafohina te nifotetse amako, t’i Andrianañahare vaho narikato’e amako ty harato’e.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Mitoreo raho fa nikatramoeñe fe tsy amam-pañaoñe; mikanjy, fe tsy añomean-to.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Finahepahe’e ty lalako tsy handenàko, naho napo’e añ’oloñoloko ao ty ieñe.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Nampikorendahe’e amako ty engeko, vaho nafaha’e an-dohako ao i sabakam-bolonahetsey.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Narotsa’e mb’etia mb’atia, le fa añe raho: ombota’e hoe hatae ty fitamàko.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Nasoleba’e amako ka ty haviñera’e vaho atao’e ho rafelahi’e.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Mitotoke amako o lahindefo’eo, mitoañe mb’amako le mitobe añariary i kibohokoy.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Napo’e lavitse ahy o rahalahikoo, vaho fonga alik’amako o nimpiamakoo.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Namorintseñe ahy o longokoo, nañaliño ahy o rañekoo.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

O mitobok’ añ’anjombakoo, naho o anak’ampatakoo, songa manao ahy ho ambahiny, toe renetane am-pahaisaha’e.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Tokaveko ty mpitoroko, fe tsy manoiñe, ndra te itoreovam-bavako.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Mampangorý i valiko ty kofòko, vaho heje’ ty amorin-dreneko.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Manirìk’ahy o anak’ajalahio, ie miongake raho, onjira’ iareo.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Malaiñ’ahy iaby o atehenakoo; tsambolitio’ o nikokoakoo.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Mipitek’ ami’ty holiko naho ami’ty nofoko o taolakoo, vaho an-tain-tsìko avao ty nimolaoreko.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Tretrezo raho, iferenaiño, ry rañeko; fa nipaok’ ahy ty fitàn’Añahare.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Ino ty ampisoaña’ areo ahy hoe t’ie Andrianañahare? Tsy mahaeneñ’ anahareo hao o holikoo?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Ee te nisokireñe o volako zao! Lonike t’ie nipatereñe am-boke ao!

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

Ee any t’ie sokirañe an-tsantilò viñe naho firake am-bato tsy ho modo!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Fa naho zaho, apotako te veloñe i Mpijebañ’ahikoy, ie hijohañe ambone’ o lembokeo an-tsengaha’e añe.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Le ie fa momoke ty holiko— ty mianto toy, ho treako boak’ ami’ty nofoko t’i Andrianañahare;

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Eka, hahatrea Aze raho; o masokoo ro hahaisak’ aze fa tsy ty ila’e. Momoke o añ’ovakoo!

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Hera hanao ty hoe nahareo: Akore ty hampisoañan-tikañ’ aze? Ino ty lengo’e ho tendreke hanesehañ’ aze?

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Mihembaña amy fibaray; amy te minday falilovam-pibara o haviñerañeo, hahafohina’ areo te eo ty zaka.