Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Felelt Jób és mondta:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Meddig búsítjátok lelkemet és összezúztok szavakkal?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Immár tizedszer pirítottatok reám, nem szégyenlitek durván bánni velem?

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

De ha valóban tévedtem is, magamnál marad tévedésem.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Ha valóban fennhéjáztok ellenem s rám bizonyítjátok gyalázatomat:

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

tudjátok meg tehát, hogy Isten elnyomott engem s körülfogott engem hálójával.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Lám, kiáltok erőszak, de reám hallgattatom meg, fohászkodom, de nincs ítélet.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Utamat elfalazta, reám vonulhatok tova, s ösvényeimre sötétséget vet.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Méltóságomat lehúzta rólam s levette fejem koronáját.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Leront engem köröskörül, hogy eltűnök, s kirántotta, mint a fát, reményemet.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Fellobbantotta ellenem haragját s olyannak tekint engem mint ellenségeit.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Egyaránt jöttek csapatai és feltöltik ellenem útjukat és táboroznak körülötte sátoromnak.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Testvéreimet eltávolította tőlem, és ismerőseim bizony elidegenedtek tőlem.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Elmaradtak rokonaim, és meghittjeim elfelejtettek.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Házam zsellérei és szolgálóim idegennek tekintenek engem, ismeretlen lettem szemeikben.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Szolgámat hívtam s nem felel, szájammal kell könyörögnöm neki.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Leheletem undorító a feleségemnek, és szagom a velem egy méhből valóknak.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Gyerkőczök is megvetnek engem, a mint felkeltem, beszéltek ellenem.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Megutáltak mind a bizalmas embereim, és a kiket szerettem, ellenem fordultak.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Bőrömhöz és húsomhoz tapadt csontom, a csak fogaim bőrével menekültem meg?

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Könyörüljetek, könyörüljetek rajtam ti, én barátaim, mert Isten keze megérintett engem!

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Mért üldöztök engem mint Isten s nem laktok jól húsommal?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Bárha felíratnának szavaim, bárha csak könyvben jegyeztetnének föl;

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

vastollal meg ólommal örökre sziklába vésetnének be!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

De én tudom, megváltóm él s utolsónak ott fog állni a por fölött.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

S bőröm után leverték azt – s húsom nélkül fogom látni Istent!

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

A kit én magam fogok látni, és szemeim látják meg s nem idegen: elepednek veséim belsőmben.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Midőn mondjátok: mennyire üldözzük őt! s hogy a dolog gyökere én bennem találtatik:

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

rettegjetek hát a kardtól, mert harag éri a kardnak való bűnöket, azért hogy tudjátok, hogy ítélet vagyon.