Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

ויען איוב ויאמר׃

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

עד אנה תוגיון נפשי ותדכאונני במלים׃

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

זה עשר פעמים תכלימוני לא תבשו תהכרו לי׃

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

ואף אמנם שגיתי אתי תלין משוגתי׃

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

אם אמנם עלי תגדילו ותוכיחו עלי חרפתי׃

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

דעו אפו כי אלוה עותני ומצודו עלי הקיף׃

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

הן אצעק חמס ולא אענה אשוע ואין משפט׃

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

ארחי גדר ולא אעבור ועל נתיבותי חשך ישים׃

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

כבודי מעלי הפשיט ויסר עטרת ראשי׃

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

יתצני סביב ואלך ויסע כעץ תקותי׃

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

ויחר עלי אפו ויחשבני לו כצריו׃

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

יחד יבאו גדודיו ויסלו עלי דרכם ויחנו סביב לאהלי׃

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

אחי מעלי הרחיק וידעי אך זרו ממני׃

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

חדלו קרובי ומידעי שכחוני׃

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

גרי ביתי ואמהתי לזר תחשבני נכרי הייתי בעיניהם׃

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

לעבדי קראתי ולא יענה במו פי אתחנן לו׃

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

רוחי זרה לאשתי וחנתי לבני בטני׃

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

גם עוילים מאסו בי אקומה וידברו בי׃

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

תעבוני כל מתי סודי וזה אהבתי נהפכו בי׃

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

בעורי ובבשרי דבקה עצמי ואתמלטה בעור שני׃

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

חנני חנני אתם רעי כי יד אלוה נגעה בי׃

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

למה תרדפני כמו אל ומבשרי לא תשבעו׃

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

מי יתן אפו ויכתבון מלי מי יתן בספר ויחקו׃

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

בעט ברזל ועפרת לעד בצור יחצבון׃

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

ואני ידעתי גאלי חי ואחרון על עפר יקום׃

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

ואחר עורי נקפו זאת ומבשרי אחזה אלוה׃

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

אשר אני אחזה לי ועיני ראו ולא זר כלו כליתי בחקי׃

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

כי תאמרו מה נרדף לו ושרש דבר נמצא בי׃

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

גורו לכם מפני חרב כי חמה עונות חרב למען תדעון שדין׃