Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Alors Job prit la parole et dit:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Jusques à quand affligerez-vous mon âme, et m'accablerez-vous de vos discours?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Voilà dix fois que vous m'insultez, que vous m'outragez sans pudeur.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Quand même j'aurais failli, c'est avec moi que demeure ma faute.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Mais vous, qui vous élevez contre moi, qui invoquez mon opprobre pour me convaincre,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

sachez enfin que c'est Dieu qui m'opprime, et qui m'enveloppe de son filet.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Voici que je crie à la violence, et nul ne me répond! J'en appelle, et point de justice!

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Il m'a barré le chemin, et je ne puis passer: il a répandu les ténèbres sur mes sentiers.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Il m'a dépouillé de ma gloire, il a enlevé la couronne de ma tête.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Il m'a sapé tout à l'entour, et je tombe; il a déraciné, comme un arbre, mon espérance.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Sa colère s'est allumée contre moi; il m'a traité comme ses ennemis.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Ses bataillons sont venus ensemble, ils se sont frayés un chemin jusqu'à moi, ils font le siège de ma tente.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Il a éloigné de moi mes frères; mes amis se sont détournés de moi.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Mes proches m'ont abandonné, mes intimes m'ont oublié.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Les hôtes de ma maison et mes servantes me traitent comme un étranger; je suis un inconnu à leurs yeux.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

J'appelle mon serviteur, et il ne me répond pas; je suis réduit à le supplier de ma bouche.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Ma femme a horreur de mon haleine, je demande grâce aux fils de mon sein.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Les enfants eux-mêmes me méprisent; si je me lève, ils me raillent.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Tous ceux qui étaient mes confidents m'ont en horreur, ceux que j'aimais se tournent contre moi.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Mes os sont attachés à ma peau et à ma chair, je me suis échappé avec la peau de mes dents.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Ayez pitié, ayez pitié de moi, vous du moins, mes amis, car la main de Dieu m'a frappé!

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Pourquoi me poursuivez-vous, comme Dieu me poursuit? Pourquoi êtes-vous insatiables de ma chair?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Oh! Qui me donnera que mes paroles soient écrites! Qui me donnera qu'elles soient consignées dans un livre,

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

qu'avec un burin de fer et du plomb, elles soient pour toujours gravées dans le roc!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Je sais que mon vengeur est vivant, et qu'il se lèvera le dernier sur la poussière.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Alors de ce squelette, revêtu de sa peau, de ma chair je verrai Dieu.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Moi-même je le verrai; mes yeux le verront, et non un autre; mes reins se consument d'attente au-dedans de moi.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Vous direz alors: « Pourquoi le poursuivions-nous? » et la justice de ma cause sera reconnue.

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Ce jour-là, craignez pour vous le glaive: terribles sont les vengeances du glaive! Et vous saurez qu'il y a une justice.