Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

But Job answered and said:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

How long will ye vex my soul, And break me in pieces with words?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

These ten times have ye reviled me; Without shame do ye stun me!

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

And be it, indeed, that I have erred, My error abideth with myself.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Since, indeed, ye magnify yourselves against me, And plead against me my reproach,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Know then that it is God who hath brought me low; He hath encompassed me with his net.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Behold, I complain of wrong, but receive no answer; I cry aloud, but obtain no justice.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

He hath fenced up my way, so that I cannot pass, And hath set darkness in my paths.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

He hath stripped me of my glory, And taken the crown from my head.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

He hath destroyed me on every side, and I am gone! He hath torn up my hope like a tree.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

He kindleth his anger against me, And counteth me as his enemy.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

His troops advance together against me; They throw up for themselves a way to me, And encamp around my dwelling.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

My brethren he hath put far from me, And my acquaintance are wholly estranged from me.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

My kinsfolk have forsaken me, And my bosom friends have forgotten me.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

The foreigners of my house, yea, my own maid-servants, regard me as a stranger; I am an alien in their eyes.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

I call my servant, and he maketh no answer; With my own mouth do I entreat him.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

My breath is become strange to my wife, And my prayers also to my own mother's sons.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Even young children despise me; When I rise up, they speak against me.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

All my bosom friends abhor me, And they whom I loved are turned against me.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

My bones cleave to my flesh and my skin, And I have scarcely escaped with the skin of my teeth.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Have pity upon me, O ye my friends! have pity upon me; For the hand of God hath smitten me!

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Why do ye persecute me like God, And are not satisfied with my flesh?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

O that my words were now written! O that they were marked down in a scroll!

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

That with an iron pen, and with lead, They were engraven upon the rock for ever!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Yet I know that my Vindicator liveth, And will hereafter stand up on the earth;

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

And though with my skin this body be wasted away, Yet without my flesh shall I see God.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Yea, I shall see him my friend; My eyes shall behold him, and not another: For this, my soul panteth within me.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Since ye say, “How may we persecute him, And find grounds of accusation against him?”

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Be ye afraid of the sword! For malice is a crime for the sword; That ye may know that judgment cometh.