Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Job replied,

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

“How long will you go on tormenting me? How long will you go on crushing me with words?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Ten times already you have humiliated me. Aren't you ashamed for treating me so badly?

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Even if I did sin, that's my problem, and has nothing to do with you.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

You think you're so much better than me, and you use my degradation against me.

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

But you should realize that it's God who has wronged me, he has trapped me in his net.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Even though I cry for help, I get no answer; even though I shout my objections, I get no justice.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

God has walled me in so I can't escape; he has plunged my path into darkness.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

He has stripped my honor from me; he has taken away my reputation.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

He tears me down from all sides until I am finished; he has destroyed my hope like a tree that is uprooted.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

His anger burns against me; he treats me as one of his enemies.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

God's troops assemble to attack me. They build ramparts against me. They encircle and besiege my home.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

He has driven my brothers far away from me; all my former friends are estranged from me.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

My relatives have abandoned me; my close friends have forgotten me.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

My house guests and my maidservants treat me as a stranger—to them I have become a foreigner.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

I call my servant, but he doesn't reply. I have to beg him!

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

I am repulsive to my wife, and I am loathsome to my own brothers.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Even young children despise me; when I stand up they ridicule me.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

All my closest friends despise me, and those I loved have turned on me.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

I've been reduced to skin and bones and I survive by the skin of my teeth.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Have pity on me, my friends, have pity on me, because God has struck me down!

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Why are you persecuting me like God does? Aren't you satisfied with getting your pound of flesh?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

I wish my words could be written down, recorded in a book,

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

or engraved with an iron pen and molten lead in the rock forever.

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

I know my Redeemer is alive, and that he shall finally take the stand for me on the earth.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Even though my skin is destroyed, in my body I shall see God.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

I myself will see him—with my own eyes, and not those of someone else! The thought overcomes me!

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

You say to yourselves, ‘How can we make him suffer so he can see he is the source of his problems?’

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

You yourselves should fear being punished by God, for you know anger brings God's punishment that accompanies judgment.”