Jobi 19
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
But Job answered by saying:
2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?
How long will you afflict my soul and wear me down with words?
3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.
So, ten times you confound me and are not ashamed to oppress me.
4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.
Now, of course, if I have been ignorant, my ignorance will be with me.
5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,
But you have risen up against me, and you accuse me to my disgrace.
6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.
At least now you should understand that God has not afflicted me with a balanced judgment, though he has encompassed me with his scourges.
7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!
Behold, I will cry out, enduring violence, and no one will hear. I will announce loudly, but there is no one who may judge.
8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.
He has hemmed in my path, and I cannot pass; he has added darkness to my difficult path.
9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.
He has plundered me of my glory, and he has stolen the crown from my head.
10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.
He has destroyed me on every side, and I am lost, and, like an uprooted tree, he has taken away my hope.
11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.
His fury has raged against me, and in this way he has treated me like his enemy.
12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.
His troops have gathered together, and they have made their way to me, and they have besieged my tabernacle all around.
13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.
He has put my brothers far from me, and my friends have withdrawn from me like strangers.
14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.
My kinsmen have forsaken me, and those who knew me, have forgotten me.
15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.
The inhabitants of my house and my maidservants treat me just as if I were a stranger, and I have been like a sojourner in their eyes.
16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.
I called my servant, and he did not respond; I pleaded with him with my own mouth.
17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.
My wife has shuddered at my breath, and I have begged the sons of my loins.
18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.
Even the foolish have looked down on me, and, when I withdrew from them, they spoke ill of me.
19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.
Those who were sometimes my counselors, treat me like an abomination; and he whom I valued the most has turned against me.
20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.
Since my flesh has been consumed, my bone adheres to my skin, and only my lips have been left around my teeth.
21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.
Have mercy on me, have compassion on me, at least you my friends, because the hand of the Lord has touched me.
22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?
Why do you pursue me just as God does, and satiate yourselves with my flesh?
23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;
Who will grant to me that my words may be written down? Who will grant to me that they may be inscribed in a book,
24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!
with an iron pen and a plate of lead, or else be carved in stone?
25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.
For I know that my Redeemer lives, and on the last day I will rise out of the earth.
26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.
And I will be enveloped again with my skin, and in my flesh I will see my God.
27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.
It is he whom I myself will see, and he whom my eyes will behold, and no other. This, my hope, has taken rest in my bosom.
28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,
Why then do you now say: “Let us pursue him, and let us find a basis to speak against him?”
29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.
So then, flee from the face of the sword, for the sword is the avenger of iniquities; but know this: there is to be a judgment.
