Jobi 17
1 “Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.
Mi ånd er knekt, mitt liv er sløkt, no hev eg berre gravi att.
2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.
Eg hæding finn på kvar ein kant, ved deira tråss lyt auga dvelja.
3 Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?
Å, set eit pant for meg hjå deg! Kven elles skal meg handslag gjeva?
4 Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.
Du stengde deira sjæl for skyn; difor vil du ikkje lyfta deim.
5 Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.
Den som gjev vener burt til plundring, hans søner sloknar augo på.
6 Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.
Eg er for folk til ordtak sett, som ein dei sputtar beint i syni.
7 Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.
Mitt auga sjukt av sorger er, og mine lemer er ein skugge.
8 Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.
Dei rettvise støkk yver slikt, og skuldfri harmast på ugudleg.
9 Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.
Men rettvis mann sin veg gjeng fram, og magti veks hjå reinhendt mann.
10 Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.
Men de - kom berre alle att! Eg ingen vismann finn hjå dykk.
11 Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.
Og mine dagar dei kvarv burt; og mine planar slitna sund, dei som mitt hjarta emna på.
12 Ata e ndërrojnë natën në ditë, “drita është afër”, thonë, për shkak të errësirës.
Men dei gjer natti um til dag, som ljos var næmare enn myrkrer.
13 Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr, (Sheol h7585)
Eit hus i helheim er mi von, i myrkret reider eg mi seng. (Sheol h7585)
14 në rast se i them vendvarrit: “Ti je ati im”, dhe krimbave: “Jeni nëna ime dhe motra ime”,
Til gravi ropar eg: «Min far!» til makken: «Mor mi! Syster mi!»
15 ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?
Kvar vert det då av voni mi? Mi von, kven augnar henne då?
