Jobi 17
1 “Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.
Mon souffle s’épuise, mes jours s’éteignent, il ne me reste plus que le tombeau.
2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.
Je suis environné de moqueurs, mon œil veille au milieu de leurs outrages.
3 Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?
O Dieu, fais-toi auprès de toi-même ma caution: quel autre voudrait me frapper dans la main?
4 Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.
Car tu as fermé leur cœur à la sagesse; ne permets donc pas qu’ils s’élèvent.
5 Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.
Tel invite ses amis au partage, quand défaillent les yeux de ses enfants.
6 Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.
Il a fait de moi la risée des peuples; je suis l’homme à qui l’on crache au visage.
7 Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.
Mon œil est voilé par le chagrin, et tous mes membres ne sont plus qu’une ombre.
8 Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.
Les hommes droits en sont stupéfaits, et l’innocent s’irrite contre l’impie.
9 Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.
Le juste néanmoins demeure ferme dans sa voie, et qui a les mains pures redouble de courage.
10 Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.
Mais vous tous, revenez, venez donc; ne trouverai-je pas un sage parmi vous?
11 Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.
Mes jours sont écoulés, mes projets anéantis, ces projets que caressait mon cœur.
12 Ata e ndërrojnë natën në ditë, “drita është afër”, thonë, për shkak të errësirës.
De la nuit ils font le jour; en face des ténèbres, ils disent que la lumière est proche!
13 Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr, (Sheol h7585)
J’ai beau attendre, le schéol est ma demeure; dans les ténèbres j’ai disposé ma couche. (Sheol h7585)
14 në rast se i them vendvarrit: “Ti je ati im”, dhe krimbave: “Jeni nëna ime dhe motra ime”,
J’ai dit à la fosse: « Tu es mon père; » aux vers: « Vous êtes ma mère et ma sœur! »
15 ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?
Où est donc mon espérance? Mon espérance, qui peut la voir?
