Jobi 17
1 “Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.
“My spirit has been destroyed, My days extinguished—graves [are] for me.
2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.
If not—mockeries [are] with me. And my eye lodges in their provocations.
3 Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?
Now place my pledge with You; Who is he that strikes hand with me?
4 Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.
For You have hidden their heart from understanding, Therefore You do not exalt them.
5 Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.
For a portion he shows friendship, And the eyes of his sons are consumed.
6 Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.
And He set me up for a proverb of the peoples, And I am a wonder before them.
7 Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.
And my eye is dim from sorrow, And my members—all of them—as a shadow.
8 Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.
The upright are astonished at this, and the innocent stirs himself up against the profane.
9 Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.
And the righteous lays hold [on] his way, And the clean of hands adds strength.
10 Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.
But please return and come in, all of you, And I do not find a wise man among you.
11 Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.
My days have passed by, My plans have been broken off, The possessions of my heart!
12 Ata e ndërrojnë natën në ditë, “drita është afër”, thonë, për shkak të errësirës.
They appoint night for day, Light [is] near because of darkness.
13 Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr, (Sheol h7585)
If I wait—Sheol [is] my house, In darkness I have spread out my bed. (Sheol h7585)
14 në rast se i them vendvarrit: “Ti je ati im”, dhe krimbave: “Jeni nëna ime dhe motra ime”,
To corruption I have called: You [are] my father. To the worm: My mother and my sister.
15 ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?
And where [is] my hope now? Indeed, my hope, who beholds it?
