Jobi 16

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Entonces Job respondió:

2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

Oí muchas cosas como éstas. Consoladores molestos son todos ustedes.

3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

¿Habrá fin para las palabras vanas? ¿Qué te incita a responder?

4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

Yo también podría hablar como ustedes. Si su alma estuviera en lugar de la mía, podría hilvanar vocablos contra ustedes y menear la cabeza contra ustedes.

5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

Pero los alentaría con mis palabras, y la consolación de mis labios calmaría su dolor.

6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

Si hablo, no cesa mi dolor. Si me abstengo, ¿se aleja de mí?

7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

Ahora me agotó. Desoló a toda mi compañía.

8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

Colocaste una mano firme contra mí y me llenaste de arrugas, lo cual es un testigo contra mí. Mi flacura es una evidencia adicional que testifica en mi cara.

9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

Mi adversario lanzó su mirada contra mí. Me odió, me persiguió, su furor me destrozó, contra mí cruje sus dientes, fija sus ojos contra mí,

10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

abren sus bocas contra mí, hieren mis mejillas con afrenta, se unieron contra mí.

11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

ʼElohim me entregó a los perversos y me empujó hacia las manos de los impíos.

12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

Yo estaba tranquilo, pero Él me quebrantó. Me agarró por el cuello, me destrozó y me colocó como blanco de sus flechas.

13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

Sus arqueros me rodearon, atraviesan mis riñones y no perdonan. Derraman mi hiel a tierra,

14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

abren brecha tras brecha en mí y arremeten contra mí como un guerrero.

15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

Cosí tela áspera sobre mi piel y coloqué mi cabeza en el polvo.

16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

Mi cara está enrojecida de tanto llorar. Sobre mis párpados se afirma la sombra de la muerte,

17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

aunque no hubo violencia en mis manos, y fue pura mi oración.

18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

¡Oh tierra, no encubras mi sangre, ni haya lugar de reposo para mi clamor!

19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

Ciertamente ahora mi testigo está en el cielo, en las alturas, el que atestigua a mi favor.

20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

Mis amigos son mis burladores. Mis ojos lloran ante ʼElohim.

21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

¡Ojalá pudiera disputar el hombre ante ʼElohim, como un hombre con su prójimo!

22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.

Porque cuando pasen algunos años, me iré por el camino que no tiene regreso.