Jobi 16
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Отвещав же Иов, рече:
2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!
слышах сицевая многа, утешителие зол вси.
3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?
Что бо? Еда чин есть во словесех ветра? Или кую ти пакость сотворит, яко отвещаеши?
4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.
И аз якоже вы возглаголю: аще бы душа ваша подлежала вместо моея, тогда наскочил бых на вы словесы, покиваю же на вы главою моею.
5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.
Буди же крепость во устех моих, движения же устен не пощажу.
6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?
Аще бо возглаголю, не возболю ли язвою? Аще же и умолчу, чим менше уязвен буду?
7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;
Ныне же преутруждена мя сотвори, буя, согнивша, и ят мя.
8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.
В послушество бых, и воста во мне лжа моя, противно лицу моему отвеща.
9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.
Гневен быв низложи мя, возскрежета зубы на мя, стрелы разбойников Его нападоша на мя.
10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.
Остротою очес наскака, мечем порази мя в колена: вкупе же потекоша на мя:
11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.
предаде бо мя Господь в руки неправедных, нечестивым же поверже мя.
12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.
Мирствующа разсыпа мя, взяв мя за власы оборва, постави мя аки примету.
13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.
Обыдоша мя копиями бодуще во истесы моя, не щадяще: излияша на землю желчь мою,
14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.
низложиша мя труп на труп, текоша ко мне могущии,
15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,
вретище сошиша на кожу мою, и мощь моя на земли угасе.
16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,
Чрево мое сгоре от плача, на веждах же моих стень смертная,
17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.
неправедно же ни едино бе в руку моею: молитва же моя чиста.
18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.
Земле, да не покрыеши над кровию плоти моея, ниже да будет место воплю моему.
19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.
И ныне се, на небесех Послух мой, Свидетель же ми во вышних.
20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.
Да приидет моя мольба ко Господу, пред Нимже да каплет око мое.
21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.
Буди же обличение мужу пред Господем, и сыну человеческому ко ближнему его.
22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.
Лета же изочтеная приидоша, и путем, имже не возвращуся, пойду.
