Jobi 16
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
А Јов одговори и рече:
2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!
Слушао сам много таквих ствари; сви сте досадни тешиоци.
3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?
Хоће ли бити крај празним речима? Или шта те тера да тако одговараш?
4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.
И ја бих могао говорити као ви, да сте на мом месту, гомилати на вас речи и махати главом на вас,
5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.
Могао бих вас храбрити устима својим, и мицање усана мојих олакшало би бол ваш.
6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?
Ако говорим, неће одахнути бол мој; ако ли престанем, хоће ли отићи од мене?
7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;
А сада ме је уморио; опустошио си сав збор мој.
8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.
Навукао си на ме мрштине за сведочанство; и моја мрша подиже се на ме, и сведочи ми у очи.
9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.
Гнев Његов растрже ме, ненавиди ме, шкргуће зубима на ме, поставши ми непријатељ сева очима својим на ме.
10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.
Разваљују на ме уста своја, срамотно ме бију по образима, скупљају се на ме.
11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.
Предао ме је Бог неправеднику, и у руке безбожницима бацио ме.
12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.
Бејах миран и затре ме, и ухвативши ме за врат смрска ме и метну ме себи за белегу.
13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.
Опколише ме Његови стрелци, цепа ми бубреге немилице, просипа на земљу жуч моју.
14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.
Задаје ми ране на ране, и удара на ме као јунак.
15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,
Сашио сам кострет по кожи својој, и уваљао сам у прах славу своју.
16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,
Лице је моје подбуло од плача, на веђама је мојим смртни сен;
17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.
Премда нема неправде у рукама мојим, и молитва је моја чиста.
18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.
Земљо, не криј крв што сам пролио, и нека нема места викању мом.
19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.
И сада ето је на небу сведок мој, сведок је мој на висини.
20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.
Пријатељи се моји подругују мном; око моје рони сузе Богу.
21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.
О да би се човек могао правдати с Богом, као син човечији с пријатељем својим!
22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.
Јер године избројане навршују се, и полазим путем одакле се нећу вратити.
