Jobi 16

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Alors Job prit la parole et dit:

2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

J'ai souvent entendu de semblables harangues; vous êtes tous d'insupportables consolateurs.

3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

Quand finiront ces vains discours? Quel aiguillon t'excite à répliquer?

4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

Moi aussi, je saurais parler comme vous, si vous étiez à ma place; j'arrangerais de beaux discours à votre adresse, je secouerais la tête sur vous;

5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

je vous encouragerais de la bouche, et vous auriez pour soulagement l'agitation de mes lèvres.

6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

Si je parle, ma douleur n'est pas adoucie; si je me tais, en est-elle soulagée?

7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

Aujourd'hui, hélas! Dieu a épuisé mes forces... ô Dieu, tu as moissonné tous mes proches.

8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

Tu me garrottes... c'est un témoignage contre moi!... ma maigreur se lève contre moi, en face elle m'accuse.

9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

Sa colère me déchire et me poursuit, il grince des dents contre moi; mon ennemi darde sur moi ses regards.

10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

Ils ouvrent leur bouche pour me dévorer, ils me frappent la joue avec outrage, ils se liguent tous ensemble pour me perdre.

11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

Dieu m'a livré au pervers, il m'a jeté entre les mains des méchants.

12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

J'étais en paix, et il m'a secoué, il m'a saisi par la nuque, et il m'a brisé. Il m'a posé en but à ses traits,

13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

ses flèches volent autour de moi; il perce mes flancs sans pitié, il répand mes entrailles sur la terre;

14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

il me fait brèche sur brèche, il fond sur moi comme un géant.

15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

J'ai cousu un sac sur ma peau, et j'ai roulé mon front dans la poussière.

16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

Mon visage est tout rouge de larmes, et l'ombre de la mort s'étend sur mes paupières,

17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

quoiqu'il n'y ait pas d'iniquités dans mes mains, et que ma prière soit pure.

18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

O terre, ne couvre point mon sang, et que mes cris s'élèvent librement!

19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

A cette heure même, voici que j'ai mon témoin dans le ciel, mon défenseur dans les hauts lieux.

20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

Mes amis se moquent de moi, c'est vers Dieu que pleurent mes yeux.

21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

Qu'il juge lui-même entre Dieu et l'homme, entre le fils de l'homme et son semblable!

22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.

Car les années qui me sont comptés s'écoulent, et j'entre dans un sentier d'où je ne reviendrai pas.