Jobi 16

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Ijob respondis kaj diris:

2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.