Jobi 16
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Then answered Job, and said,
2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!
I have heard many things such as these: troublesome comforters are ye all.
3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?
Shall there be any end to words of wind? or what compelleth thee that thou shouldst answer?
4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.
I also could well speak as ye do: if your soul were but in my soul's stead, I could overwhelm you with words, and could shake my head at you.
5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.
But I would strengthen you with my mouth, and the condolence of my lips should restrain [your grief].
6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?
Though I were to speak, my pain would not be restrained; and though I should forbear, what will go away from me?
7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;
But now he hath made me weary: thou hast made desolate all my company.
8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.
And thou hast filled me with wrinkles, they are my witnesses; and my leanness riseth up for me, giveth its testimony to my face.
9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.
In his wrath he teareth me to pieces, and assaileth me: he gnasheth over me with his teeth; my adversary sendeth threatening looks at me.
10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.
They now open wide against me their mouth; reproachfully they smite my cheek: altogether do they assemble against me.
11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.
God hath surrendered me to the unjust, and cast me down into the hands of the wicked.
12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.
I was at ease, but he hath crushed me; he hath also grasped me by the neck, and shaken me to pieces, and set me up unto himself as a mark;
13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.
His archers encompass me round about; he cleaveth my reins sunder, and doth not pity; he poureth out upon the ground my gall;
14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.
He breaketh me down with breach upon breach; he runneth against me like a mighty man.
15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,
Sackcloth have I sewed upon my skin, and my horn I roll in the dust.
16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,
My face gloweth from weeping, and on my eyelids resteth the shadow of death:
17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.
Not because any violence is in my hands, and while my prayer is pure.
18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.
Earth! do thou not cover up my blood, and let no place restrain my cry.
19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.
Even now, behold, my witness is in the heavens, and one that testifieth for me is on high.
20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.
Are my friends my defenders? unto God my eye poureth out [its tears].
21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.
And oh that a man might plead with God, as one son of earth with the other!
22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.
For when the numbered years are passed, then must I travel a path whence I cannot return.
