Jobi 16

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Saa tog Job til Orde og svarede:

2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

Nok har jeg hørt af sligt, besværlige Trøstere er I til Hobe!

3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

Faar Mundsvejret aldrig Ende? Hvad ægged dig dog til at svare?

4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

Ogsaa jeg kunde tale som I, hvis I kun var i mit Sted, føje mine Ord imod jer og ryste paa Hovedet ad jer,

5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

styrke jer med min Mund, ej spare paa ynksomme Ord!

6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

Taler jeg, mildnes min Smerte ikke og om jeg tier, hvad Lindring faar jeg?

7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

Dog nu har han udtømt min Kraft, du har ødelagt hele min Kreds;

8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

at du greb mig, gælder som Vidnesbyrd mod mig, min Magerhed vidner imod mig.

9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

Hans Vrede river og slider i mig, han skærer Tænder imod mig. Fjenderne hvæsser Blikket imod mig,

10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

de opspiler Gabet imod mig, slaar mig med Haan paa Kind og flokkes til Hobe omkring mig;

11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

Gud gav mig hen i Niddingers Vold, i gudløses Hænder kasted han mig.

12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

Jeg leved i Fred, saa knuste han mig, han greb mig i Nakken og sønderslog mig; han stilled mig op som Skive,

13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

hans Pile flyver omkring mig, han borer i Nyrerne uden Skaansel, udgyder min Galde paa Jorden;

14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

Revne paa Revne slaar han mig, stormer som Kriger imod mig.

15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

Over min Hud har jeg syet Sæk og boret mit Horn i Støvet;

16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

mit Ansigt er rødt af Graad, mine Øjenlaag hyllet i Mørke,

17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

skønt der ikke er Vold i min Haand, og skønt min Bøn er ren!

18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

Dølg ikke, Jord, mit Blod, mit Skrig komme ikke til Hvile!

19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

Alt nu er mit Vidne i Himlen, min Talsmand er i det høje;

20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

gid min Ven lod sig finde! Mit Øje vender sig med Taarer til Gud,

21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

at han skifter Ret mellem Manden og Gud, mellem Mennesket og hans Ven!

22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.

Thi talte er de kommende Aar, jeg skal ud paa en Færd, jeg ej vender hjem fra.