Jobi 15

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Da tok Elifas fra Teman til orde og sa:

2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

Svarer vel en vis mann med en kunnskap som bare er vind, og fyller han sitt indre med stormvær?

3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

Vil han vel forsvare sin sak med ord som ikke nytter, og med tale hvormed han intet utretter?

4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

Du nedbryter endog gudsfrykten og svekker andakten for Guds åsyn;

5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

for din synd legger ordene i din munn, og du velger falske menns tale.

6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

Din egen munn domfeller dig, ikke jeg; dine leber vidner mot dig.

7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

Blev du født først av alle mennesker, eller kom du til verden før alle haugene var til?

8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

Har du vært tilhører i Guds lønnlige råd og der tilranet dig visdom?

9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

Hvad vet du som vi ikke vet? Hvad forstår du som er ukjent for oss?

10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

Det er blandt oss en som er både gammel og gråhåret, rikere på dager enn din far.

11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

Er Guds trøsteord for lite for dig, og et ord som er talt i saktmodighet til dig?

12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

Hvorfor lar du dig rive med av ditt hjerte, og hvorfor gnistrer dine øine? -

13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.

siden du vender din vrede mot Gud og lar ordene strømme fra din munn.

14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

Hvad er et menneske, at han skulde være ren, og en som er født av en kvinne, at han skulde være rettferdig?

15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

Endog på sine hellige stoler han ikke, og himlene er ikke rene i hans øine,

16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

langt mindre da en vederstyggelig, en fordervet, en mann som drikker urett som vann.

17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

Jeg vil kunngjøre dig noget, hør på mig! Hvad jeg har sett, det vil jeg fortelle,

18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

det som vise menn forkynner og ikke har dulgt, det som de mottok fra sine fedre,

19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

til hvem landet alene var gitt, og blandt hvem ingen fremmed hadde draget igjennem.

20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

En ugudelig lever i angst alle sine dager, og få i tall er de år som er gjemt for voldsmannen.

21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

Redselstoner lyder i hans ører; midt i freden kommer ødeleggeren over ham.

22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

Han tror ikke han skal komme tilbake fra mørket, og han er utsett til å falle for sverdet.

23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

Han flakker om efter brød og spør: Hvor er det å finne? Han vet at en mørkets dag står ferdig ved hans side.

24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

Nød og trengsel forferder ham; den overvelder ham, lik en stridsrustet konge,

25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

fordi han rakte ut sin hånd mot Gud og våget å trosse den Allmektige,

26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

stormet frem mot ham med opreist nakke, med sine skjolds tette tak,

27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

fordi han dekket sitt ansikt med sin fedme og la fett på sin lend

28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

og bodde i ødelagte byer, i hus hvor ingen skulde bo, og som var bestemt til å bli grusdynger.

29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

Han blir ikke rik, og hans gods varer ikke ved, og hans grøde luter ikke mot jorden.

30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

Han slipper ikke ut av mørket; ildslue skal tørke hans kvister, og han skal komme bort ved hans munns ånde.

31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

Ei sette han sin lit til det som forgjengelig er! Da narrer han sig selv, for bare forgjengelighet blir hans vederlag.

32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

Før hans dag kommer, blir det opfylt, og hans gren grønnes ikke.

33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

Han blir som et vintre som mister sine druer før de er modne, og som et oljetre som feller sine blomster;

34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

for den gudløses hus er ufruktbart, og ild fortærer deres telter som lar sig underkjøpe.

35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.

De undfanger ulykke og føder nød, og deres morsliv fostrer svik.