Jobi 15

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Le hoe ty natoi’ i Elifatse nte-Temane:

2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

Hanoiñe an-kilala-kafoake hao t’indaty mahihitse, ho lifora’e tiok’atiñanañe hao ty fisafoa’e?

3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

Hisafiry an-drehake tsy vente’e hao, ndra an-dañonañe tsy hahasoa?

4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

Eka, apo’o ty fañeveñañe, sebaña’o ty fiambaneañe aman’ Añahare.

5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

Anare’ o hakeo’oo ty falie’o, joboñe’o ty famelen-kalitake.

6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

Mamatse azo o falie’oo, fa tsy zaho; eka talilie’ o fivimbi’oo.

7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

Ihe hao t’indaty nisamaheñe valoha’e? Nitoly aolo’ o vohitseo v’iheo?

8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

Janji’o hao o safirin’ Añahare miheotseo? Haramamoe’o hao ty hihitse?

9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

Ino ty fohi’o tsy fohi’ay? Ino ty rendre’o tsy ama’ay?

10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

Songa ama’ay ty maròy foty naho ty androanavy bey taoñe te aman-drae’o.

11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

Maivañe ama’o hao ty fañohòan’ Añahare, naho o navere’e mora ama’oo?

12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

Ino ty mampihelañe ty arofo’o? vaho mampandofiry o fihaino’oo?

13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.

T’ie tsambolitioe’o aman’Añahare ty arofo’o, ie anga’o hiakatse am-palie’o i saontsy zay.

14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

Ino t’indaty, t’ie halio? I nasaman’ampelay, t’ie ho vañoñe?

15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

Ingo, ndra o masi’eo tsy iatoa’e mbore tsy malio am-pivazohoa’e o likerañeo.

16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

Àntsake ty lo-tsereke naho ty maleotse, ie mpitohoke tahiñe hoe rano!

17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

Hataliliko azo, janjiño; vaho ho taroñeko o nitreakoo—

18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

O saontsi’ ondaty mahihitseo, ty tsy naeta’e boak’ aman droae’ iareo;

19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

Ie am’ iereo avao ty nitolorañe i taney, ndra ty renetane tsy nihelañe am’iereo ao.

20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

Ampikoretohe’ ty farare’e lomoñandro ty lo-tsereke, voaiake o taoñe nahaja ho a’ o mpisenge-herio.

21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

Feo mañebake ty an-dravembia’e ao; ie manintsin-dre, te ivotraha’ ty malaso.

22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

Tsy iantofa’e te hibalike boak’amy ieñey, toli’e i fibaray.

23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

Mirererere mipay hanen-dre ami’ty hoe; Aia zay? Apota’e te am-pità’e i andro mimoromoroñey.

24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

Ampangebahebahe’ ty haloviloviañe naho hasotriañe, miambotrak’ ama’e hoe mpanjaka veka’e hihotakotake.

25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

Amy te natora-kitsi’e aman’Añahare ty fità’e, mitoandratoandra amy El-Sadai.

26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

Horidaña’e ami’ty hagàn-kàto’e, amy hateven’ angozim-pikalan-defo’e.

27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

Amy te kinope’e solike i tarehe’ey, vaho pinako’e havondrahañe ty leme’e;

28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

Itoboha’e o rova mangoakoakeo, añ’anjomba tsy fimoneñañe, ie veka’e ho votre.

29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

Tsy ho mpañaleale re, tsy ho nainai’e ty fijangaña’e, tsy midrodretse mb’an-tane o ampemba’eo.

30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

Tsy hibolitira’e i ieñey; haforejeje’ i lelan’ afoy o tora’eo, vaho hampihelaña’ ty kofòm-palie’e.

31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

Ee te tsy hiatoa’e ty hakoahañe, hamañahia’e vatañe; fa hanambezañe aze ty tsy vente’e.

32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

Ho henek’ aolo’ ty andro’e zay, vaho tsy handrevake ty tsampa’e.

33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

Hahifi’e i valobo’e mantay manahak’ i vahey, vaho hahintsa’e i voñe’ey hambañ’ amo oliveo.

34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

Fa hangoakoake ty fivavea’ ty tsy aman-Kake, vaho ho forototoe’ ty afo ty kijà’ o mpanao vokàñeo.

35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.

Ie mampiareñe hakalitahañe, naho mampiboloañe hakeo, vaho famañahiañe ty ihentseñan-tro’e.