Jobi 15

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

ED Elifaz Temanita rispose e disse:

2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

Deve un uomo savio pronunziare opinioni vane, Ed empiersi il ventre di vento orientale?

3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

Ed argomentar con parole inutili, E [con] ragionamenti onde non può trarre alcun vantaggio?

4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

Sì certo, tu annulli il timor [di Dio], Ed impedisci l'orazione [che deve farsi] davanti a lui.

5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

Perciocchè la tua bocca dimostra la tua iniquità, Poichè tu hai scelto il parlar de' frodolenti.

6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

La tua bocca ti condanna, e non io; E le tue labbra testificano contro a te.

7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

[Sei] tu il primiero uomo che sia nato [nel mondo?] O sei tu stato formato avanti i colli?

8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

Hai tu udito il segreto di Dio, E ne hai tu sottratta a te la sapienza?

9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

Che sai tu, che noi non sappiamo? [Che] intendi tu, che non sia appo noi?

10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

Fra noi [vi è] eziandio alcun canuto, alcun molto vecchio, Più attempato che tuo padre.

11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

[Son] le consolazioni di Dio troppo poca cosa per te? Hai tu alcuna cosa riposta appo te?

12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

Perchè ti trasporta il cuor tuo? E perchè ammiccano gli occhi tuoi,

13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.

Che tu rivolga il tuo soffio, E proferisca della tua bocca parole contro a Dio?

14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

Che cosa [è] l'uomo, ch'egli sia puro? E [che cosa è] chi [è] nato di donna, ch'egli sia giusto?

15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

Ecco, egli non si fida ne' suoi santi, Ed i cieli non son puri nel suo cospetto;

16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

Quanto più abbominevole e puzzolente [È] l'uomo, che beve l'iniquità come acqua?

17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

Io ti dichiarerò, ascoltami pure, E ti racconterò ciò che io ho veduto;

18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

Il che i savi hanno narrato, E non l'hanno celato, [avendolo ricevuto] da' padri loro;

19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

A' quali soli la terra fu data, E per mezzo [i] cui [paesi] non passò mai straniero.

20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

L'empio è tormentato tutti i giorni della sua vita; Ed al violento è riposto un piccol numero d'anni.

21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

[Egli ha] negli orecchi un romor di spaventi; In tempo di pace il guastatore gli sopraggiunge.

22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

Egli non si fida punto di potere uscir delle tenebre; Egli sta [sempre] in guato, aspettando la spada.

23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

Egli va tapinando per [cercar] dove [sia] del pane; Egli sa che ha in mano tutto presto il giorno delle tenebre.

24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

Angoscia e tribolazione lo spaventano; Lo sopraffanno come un re apparecchiato alla battaglia.

25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

Perciocchè egli ha distesa la sua mano contro a Dio, E si è rinforzato contro all'Onnipotente;

26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

[E] gli è corso col collo [fermo], Co' suoi spessi e rilevati scudi;

27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

Perciocchè egli ha coperto il suo viso di grasso, Ed ha fatte delle pieghe sopra i suoi fianchi;

28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

Ed è abitato in città desolate, in case disabitate, Ch'erano preste ad [esser ridotte in] monti di ruine.

29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

Egli non arricchirà, e le sue facoltà non saranno stabili, E il suo colmo non si spanderà nella terra.

30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

Egli non si dipartirà giammai dalle tenebre, La fiamma seccherà i suoi rampolli, Ed egli sarà portato via dal soffio della bocca di Dio.

31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

Non confidisi già nella vanità, [dalla quale è] sedotto; Perciocchè egli muterà stato, e sarà ridotto al niente.

32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

[Questo mutamento] si compierà fuor del suo tempo, E i suoi rami non verdeggeranno.

33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

Il suo agresto sarà rapito come quel d'una vigna, E le sue gemme saranno sbattute come quelle di un ulivo.

34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

Perciocchè la raunanza de' profani [sarà] deserta, E il fuoco divorerà i tabernacoli di [quelli che prendon] presenti;

35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.

[I quali] concepiscono perversità, e partoriscono iniquità, E il cui ventre macchina fraude.