Jobi 15

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Felelt a Témánbeli Elífáz s mondta:

2 “Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

Vajon bölcs felel-e szeles tudással s megtölti-e keleti széllel belsejét –

3 Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

bizonyítgatva mitsem érő beszéddel és szavakkal, melyekkel nem használ.

4 Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

Te az Isten félelmét is megbontod, csökkented az imaszót Isten előtt.

5 Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

Mert bűnöd tanítja szájadat s a ravaszok nyelvét választod.

6 Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

Szájad ítél el téged s nem én, s ajkaid vallanak ellened.

7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

Elsőnek születtél-e az emberek közt a a halmoknál előbb létesültél?

8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

Isten tanácsában hallottál-e valamit és csentél magadnak bölcsességet?

9 Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

Mit tudsz te, mit mi nem tudunk, mit értesz, a mi nem volna mi nálunk?

10 Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

Vén is, aggastyán is van közöttünk, napokra apádnál korosabb.

11 Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

Kevés-e neked Isten vigasztalása s az ige, mely csínján bánt veled?

12 Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

Mit ragad el téged szíved, és mit integetnek szemeid,

13 duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.

hogy Isten ellen fordítod indulatodat és szájadból kibocsátasz szavakat?

14 “Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

Mi a halandó, hogy tiszta legyen, s hogy igaz legyen asszony szülöttje?

15 Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

Lám, szentjeiben nem hisz, az egek sem tiszták szemeiben;

16 aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

hát még az utálatos és megromlott, az ember, ki mint vizet issza a jogtalanságot.

17 Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

Hadd oktatlak, hallgass reám, s a mit láttam, hadd beszélem el;

18 atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

a mit hirdetnek bölcsek, és nem titkolták el őseik részéről –

19 të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

nekik egyedül adatott az ország, s idegen nem járt közöttük:

20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

A gonosznak minden napjaiban kínlódik ő, s az évek száma alatt, melyek fentartvák az erőszakosnak.

21 Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

Rettegések hangja a fülében: békében jön reá pusztító.

22 Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

Nem hiszi, hogy visszatér a sötétségből, ki van szemelve a kard számára.

23 Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

Bolyong ő kenyér után, hol van; tudja, hogy készen áll oldalán a sötétség napja.

24 Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

Ijesztik őt szükség és szorongás, megragadja őt mint csatára kész király.

25 sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

Mert Isten ellen nyújtotta ki kezét a Mindenható ellen hősködik;

26 duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

nyakkal szalad ellene, pajzsainak vastag dudoraival.

27 Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

Mert arczát befödte zsírjával s hájat szerzett ágyékára.

28 ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

Letelepült megsemmisített városokban, házakban, melyeket nem laknak, melyek rendelve vannak kőhalmoknak.

29 Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

Nem gazdagszik meg, nem áll fönn a vagyona, nem hajlik a földre szerzeménye;

30 Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

nem térhet ki a sötétség elől, csemetéjét láng szárítja el s eltűnik – az ő szája leheletétől.

31 Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

Ne higyjen a semmiségben, a ki megtévedett, mert semmiség lesz, a mit cserébe kap.

32 Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

Mielőtt itt volna a napja, beteljesedik, s pálmaága nem zöldellő.

33 Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

Mint szőlőtő elvetéli egresét, s mint olajfa hullatja el virágát.

34 Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

Mert az istentelennek községe meddő, és tűz emészti a megvesztegetés sátrait:

35 Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.

bajt fogannak és jogtalanságot szülnek, és belsejük csalárdságot készít.