Jobi 14

1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

El hombre nacido de mujer, corto de días, y harto de sinsabores;

2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

que sale como una flor y es cortado; y huye como la sombra, y no permanece.

3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

¿Y sobre éste abres tus ojos, y me traes a juicio contigo?

4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

¿Quién hará limpio de inmundo? Nadie.

5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

Si sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti; tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.

6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

Si tú lo dejares, él dejará de ser; entre tanto deseará, como el jornalero, su día.

7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

Porque si el árbol fuere cortado, aún queda de él esperanza; retoñecerá aún, y sus renuevos no faltarán.

8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

Si se envejeciere en la tierra su raíz, y su tronco fuere muerto en el polvo,

9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

al olor del agua reverdecerá, y hará copa como nueva planta.

10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

Mas cuando el hombre morirá, y será cortado; y perecerá el hombre, ¿adónde estará él?

11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

Las aguas del mar se fueron, y se agotó el río, se secó.

12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

Así el hombre yace, y no se tornará a levantar; hasta que no haya cielo no despertarán, ni recordarán de su sueño.

13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

¡Oh quién me diera que me escondieses en la sepultura, que me encubrieras hasta apaciguarse tu ira, que me pusieses plazo, y de mí te acordaras! (Sheol h7585)

14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

Si el hombre muriere, ¿por ventura vivirá? Todos los días de mi edad esperaré, hasta que venga mi transformación.

15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

Entonces llamarás, y yo te responderé, a la obra de tus manos desearás.

16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

Pues ahora me cuentas los pasos, y no das dilación a mi pecado.

17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

Tienes sellada en manojo mi prevaricación, y enmiendas a mi iniquidad.

18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

Y ciertamente el monte que cae se deshace, y las peñas son traspasadas de su lugar;

19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

las piedras son quebrantadas con el agua impetuosa, que se lleva el polvo de la tierra, de tal manera haces perder al hombre la esperanza.

20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

Para siempre serás más fuerte que él, y él se va; demudarás su rostro, y lo enviarás.

21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

Sus hijos serán honrados, y él no lo sabrá; o serán afligidos, y no entenderá de ellos.

22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

Mas mientras su carne estuviere sobre él se dolerá, y su alma se entristecerá en él.