Jobi 14

1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

Man born of a woman is short of days, and sated with harrowing trouble.

2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

Like a flower he cometh forth, and is cut down: and he fleeth like a shadow, and remaineth not.

3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

And yet on such a one dost thou open thy eyes, and me thou bringest into judgment with thee?

4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

Who can make a clean thing out of an unclean? not one [thing].

5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

Seeing that his days are determined, the number of his months are [fixed] with thee, that thou hast set his bounds which he cannot pass:

6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

Turn thyself from him that he may recover from his pain, and be able to enjoy like a hired laborer his day.

7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

For there is hope for the tree: if it be cut down, it may still sprout again, while its young shoot will not cease.

8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

If even its root become old in the earth, and its stock die in the dust:

9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

Yet through the scent of water will it flourish [again], and produce boughs as though It were newly planted.

10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

But man dieth, and lieth powerless: yea, the son of earth departeth—and where is he?

11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

The waters run off from the sea, and the river faileth and drieth up:

12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

So doth man lie down, and riseth not: till the heavens be no more, they will not awake, and will not be roused out of their sleep.

13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

Oh who would grant that thou mightest hide me in the nether world, that thou mightest conceal me, until thy wrath be appeased, that thou mightest set for me a fixed time, and remember me then! (Sheol h7585)

14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

Or, when a man dieth, will he live again? all the days of my time of service would I then wait, till [the hour of] my release were come.

15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

Do thou call, and I will truly answer thee: have a desire for the work of thy hands.

16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

Yet now thou numberest my steps: and thou waitest not with [the punishment of] my sin.

17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

Sealed up in a bag is my transgression, and thou yet addest to my iniquity.

18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

But truly a falling mountain will crumble, and [even] a rock is moved out of its place.

19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

The water weareth out stones; thou sweepest away their fragments [like] the dust of the earth: and so thou destroyest the hope of man.

20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

Thou assailest him with might without ceasing, till he passeth away: thou changest his countenance, and sendest him off.

21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

His children acquire honor, but he knoweth it not: and they are esteemed little, but he perceiveth nothing of them.

22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

But his body. on him, feeleth pain, and his soul will mourn for him.