Jobi 14

1 “Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

Man born of a woman, living for a short time, is filled with many miseries.

2 Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

Who cometh forth like a flower, and is destroyed, and fleeth as a shadow, and never continueth in the same state.

3 Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

And dost thou think it meet to open thy eyes upon such an one, and to bring him into judgment with thee?

4 Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

Who can make him clean that is conceived of unclean seed? is it not thou who only art?

5 Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

The days of man are short, and the number of his months is with thee: thou hast appointed his bounds which cannot be passed.

6 Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

Depart a little from him, that he may rest, until his wished for day come, as that of the hireling.

7 Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

A tree hath hope: if it be cut, it groweth green again, and the boughs thereof sprout.

8 Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

If its root be old in the earth, and its stock be dead in the dust:

9 me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

At the scent of water, it shall spring, and bring forth leaves, as when it was first planted.

10 Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

But man when he shall be dead, and stripped and consumed, I pray you where is he?

11 Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

As if the waters should depart out of the sea, and an emptied river should be dried up:

12 por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

So man when he is fallen asleep shall not rise again; till the heavens be broken, he shall not awake, nor rise up out of his sleep.

13 Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

Who will grant me this, that thou mayst protect me in hell, and hide me till thy wrath pass, and appoint me a. time when thou wilt remember me? (Sheol h7585)

14 Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

Shall man that is dead, thinkest thou, live again? all the days in which I am now in warfare, I expect until my change come.

15 Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

Thou shalt call me, and I will answer thee: to the work of thy hands thou shalt reach out thy right hand.

16 Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

Thou indeed hast numbered my steps, but spare my sins.

17 do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

Thou hast sealed up my offences as it were in a bag, but hast cured my iniquity.

18 Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

A mountain falling cometh to nought, and a rock is removed out of its place.

19 ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

Waters wear away the stones, and with inundation the ground by little and little is washed away: so in like manner thou shalt destroy man.

20 Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

Thou hast strengthened him for a little while, that he may pass away for ever: thou shalt change his face, and shalt send him away.

21 Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

Whether his children come to honour or dishonour, he shall not understand.

22 Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

But yet his flesh, while he shall live, shall have pain, and his soul shall mourn over him.