Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

“He aquí que mi ojo ha visto todo esto. Mi oído lo ha escuchado y comprendido.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Lo que tú sabes, yo también lo sé. No soy inferior a ti.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

“Seguramente hablaré con el Todopoderoso. Deseo razonar con Dios.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Pero ustedes son forjadores de mentiras. Todos ustedes son médicos sin valor.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

¡Oh, que te calles por completo! Entonces serías sabio.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Escucha ahora mi razonamiento. Escucha las súplicas de mis labios.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

¿Hablarás injustamente por Dios, y hablar con engaño por él?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

¿Mostrarás parcialidad hacia él? ¿Contenderás por Dios?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

¿Es bueno que te busque? O como se engaña a un hombre, ¿lo engañarás tú?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Seguramente te reprenderá si secretamente muestra parcialidad.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Su majestad no te hará temer y que su temor caiga sobre ti?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Tus dichos memorables son proverbios de ceniza. Sus defensas son defensas de arcilla.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

“¡Cállate! Dejadme en paz, para que pueda hablar. Que venga sobre mí lo que quiera.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

¿Por qué debo tomar mi carne entre los dientes, ¿y poner mi vida en mi mano?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

He aquí que él me matará. No tengo ninguna esperanza. Sin embargo, mantendré mis caminos ante él.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Esta también será mi salvación, que un hombre sin Dios no se presentará ante él.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Escucha atentamente mi discurso. Que mi declaración esté en tus oídos.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Mira ahora, he puesto mi causa en orden. Sé que soy justo.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

¿Quién es el que va a contender conmigo? Porque entonces callaría y dejaría el espíritu.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

“Sólo no me hagas dos cosas, entonces no me esconderé de tu rostro:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

retira tu mano lejos de mí, y no dejes que tu terror me haga temer.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Entonces llama, y yo responderé, o déjame hablar, y tú me respondes.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

¿Cuántas son mis iniquidades y pecados? Hazme conocer mi desobediencia y mi pecado.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

¿Por qué ocultas tu rostro? ¿y me consideras tu enemigo?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

¿Acosarías a una hoja manejada? ¿Perseguirás el rastrojo seco?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Porque escribes cosas amargas contra mí, y hazme heredar las iniquidades de mi juventud.

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

También pusiste mis pies en el cepo, y marca todos mis caminos. Me has atado a las plantas de los pies,

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

aunque me estoy descomponiendo como una cosa podrida, como una prenda apolillada.