Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

“Todo esto lo han visto mis ojos; mis oídos lo han oído y lo comprendieron.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Lo que vosotros sabéis, lo sé yo también, no soy inferior a vosotros.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Mas quiero hablar con el Todopoderoso, mi anhelo es discutir con Dios.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Vosotros fraguáis mentiras; sois médicos inútiles todos.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Callaos, por fin; que os será reputado por sabiduría.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Oíd, por favor, mi defensa y prestad atención a las razones que alega mi boca.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

¿Queréis acaso hablar falsedades en favor de Dios, decir mentiras en obsequio suyo?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

¿Pretendéis prestarle favores, patrocinar la causa de Dios?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

¿Os sería grato que Él os sondease, o pensáis engañarlo como se engaña a un hombre?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Os reprenderá sin falta, si solapadamente sois parciales.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

¿No os causa miedo su majestad? ¿No caerá sobre vosotros su espanto?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Vuestros argumentos son necedades, y vuestras fortalezas, fortalezas de barro.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Callaos, que yo hablaré; venga sobre mí lo que viniere.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Sea lo que fuere, tomaré mi carne entre mis dientes, y pondré mi alma en mi mano.

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Aunque Él me matase y yo nada tuviese que esperar, defendería ante Él mi conducta.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Al fin Él mismo me defenderá; porque el impío no puede comparecer en su presencia.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Escuchad atentamente mi palabra, mis argumentos os penetren el oído.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Tengo bien preparada (mi) causa, y sé que seré justificado.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

¿Quién quiere litigar conmigo? pues si yo callara, me moriría.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Solo dos cosas alejes de mí; y no me esconderé de tu presencia:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

que retires de mí tu mano, y no me espanten más tus terrores.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Luego llama, y yo contestaré; o hablaré yo, y Tú me respondes.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

¿Cuántos son mis delitos y pecados? Dime mis faltas y transgresiones.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

¿Por qué ocultas tu rostro, y me tienes por enemigo tuyo?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

¿Quieres aterrar una hoja que lleva el viento, perseguir una paja reseca?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Porque decretas contra mí penas tan amargas, y me imputas las faltas de mi mocedad.

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

Pones mis pies en el cepo, observas todos mis pasos y acechas las plantas de mis pies.

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Me consumo como un (leño) carcomido, como ropa roída por la polilla.”