Jobi 13
1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.
“Behold, my eye has seen all, My ear has heard, and it attends to it.
2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.
According to your knowledge I have known—also I. I am not more fallen than you.
3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;
Yet I speak for the Mighty One, And I delight to argue for God.
4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.
And yet, you [are] forgers of falsehood, Physicians of nothing—all of you,
5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.
O that you would keep perfectly silent, And it would be to you for wisdom.
6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.
Please hear my argument, And attend to the pleadings of my lips,
7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?
Do you speak perverseness for God? And do you speak deceit for Him?
8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?
Do you accept His face, if you strive for God?
9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?
Is [it] good that He searches you, If, as one mocks at a man, you mock at Him?
10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.
He surely reproves you, if you accept faces in secret.
11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?
Does His excellence not terrify you? And His dread fall on you?
12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.
Your remembrances [are] allegories of ashes, For high places of clay [are] your heights.
13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.
Keep silent from me, and I speak, And pass over me what will.
14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?
Why do I take my flesh in my teeth? And my soul put in my hand?
15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.
Behold, He slays me—I do not wait! Only, I argue my ways to His face.
16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.
Also—He [is] to me for salvation, For the profane do not come before Him.
17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.
Hear my word diligently, And my declaration with your ears.
18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.
Now behold, I have set the cause in order, I have known that I am righteous.
19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.
Who [is] he that strives with me? For now I keep silent and gasp.
20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;
Only two things, O God, do with me, Then I am not hidden from Your face:
21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.
Put Your hand far off from me, And do not let Your terror terrify me.
22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.
And You call, and I answer, Or—I speak, and You answer me.
23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!
How many iniquities and sins do I have? Let me know my transgression and my sin.
24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?
Why do You hide Your face? And reckon me for an enemy to You?
25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?
Do You terrify a leaf driven away? And do You pursue the dry stubble?
26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?
For You write bitter things against me, And cause me to possess iniquities of my youth,
27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,
And you put my feet in the stocks, And observe all my paths—You set a print on the roots of my feet,
28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.
And he, as a rotten thing, wears away, A moth has consumed him as a garment.”
