Jobi 13
1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.
“Indeed, my eyes have seen all this; my ears have heard and understood.
2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.
What you know, I also know; I am not inferior to you.
3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;
Yet I desire to speak to the Almighty and argue my case before God.
4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.
You, however, smear with lies; you are all worthless physicians.
5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.
If only you would remain silent; for that would be your wisdom!
6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.
Hear now my argument, and listen to the plea of my lips.
7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?
Will you speak wickedly on God’s behalf or speak deceitfully for Him?
8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?
Would you show Him partiality or argue in His defense?
9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?
Would it be well when He examined you? Could you deceive Him like a man?
10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.
Surely He would rebuke you if you secretly showed partiality.
11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?
Would His majesty not terrify you? Would the dread of Him not fall upon you?
12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.
Your maxims are proverbs of ashes; your defenses are defenses of clay.
13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.
Be silent, and I will speak. Then let come to me what may.
14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?
Why do I put myself at risk and take my life in my own hands?
15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.
Though He slay me, I will hope in Him. I will still defend my ways to His face.
16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.
Moreover, this will be my salvation, for no godless man can appear before Him.
17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.
Listen carefully to my words; let my declaration ring in your ears.
18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.
Behold, now that I have prepared my case, I know that I will be vindicated.
19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.
Can anyone indict me? If so, I will be silent and die.
20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;
Only grant these two things to me, so that I need not hide from You:
21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.
Withdraw Your hand from me, and do not let Your terror frighten me.
22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.
Then call me, and I will answer, or let me speak, and You can reply.
23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!
How many are my iniquities and sins? Reveal to me my transgression and sin.
24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?
Why do You hide Your face and consider me as Your enemy?
25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?
Would You frighten a windblown leaf? Would You chase after dry chaff?
26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?
For You record bitter accusations against me and bequeath to me the iniquities of my youth.
27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,
You put my feet in the stocks and stand watch over all my paths; You set a limit for the soles of my feet.
28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.
So man wastes away like something rotten, like a moth-eaten garment.
