Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Se, det har mit Øje set alt sammen; mit Øre har hørt og forstaaet sig derpaa.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Hvad I vide, det ved jeg, ogsaa jeg, jeg falder ikke igennem for eder.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Dog vilde jeg gerne tale til den Almægtige, og jeg havde Lyst til at gaa i Rette med Gud.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Men I sammensy Løgn: I ere alle sammen unyttige Læger.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Gid I vilde tie, saa skulde det regnes eder til Visdom!

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Kære, hører min Bevisning og mærker paa det, som jeg strider for med mine Læber.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Ville I forsvare Gud med Uret og forsvare ham med Svig?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Ville I anse hans Person eller føre Sag for Gud?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Vil det gaa godt, naar han undersøger eder? ville I bedrage ham, ligesom man bedrager et Menneske?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Han skal visselig straffe eder, om I anse Personer i Løndom.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Skulde ikke hans Højhed forfærde eder og Rædsel for ham falde over eder?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Eders Tankesprog ere at ligne ved Aske, eders Borge ere Lerborge.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Tier for mig, at jeg kan tale, og lad saa overgaa mig, hvad der vil!

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Hvorfor skulde jeg føre mit Kød bort i mine Tænder? jeg vil derimod sætte mit Liv i min Haand.

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Se, han slaar mig ihjel, jeg har intet Haab; kunde jeg blot retfærdiggøre mine Veje for hans Ansigt!

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Ogsaa dette skulde være mig en Frelse; thi der skal ingen vanhellig komme for hans Ansigt!

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Hører flittig min Tale og det, jeg kundgør for eders Øren.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Se, kære, jeg har indledet Sagen, jeg ved, at jeg skal kendes retfærdig.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Hvo er den, som kan trætte med mig? thi da maatte jeg tie og opgive Aanden.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Dog, gør ikke to Ting imod mig, da vil jeg ikke skjule mig for dit Ansigt:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Lad din Haand være langt fra mig og Rædsel for dig ikke forfærde mig!

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Kald saa, og jeg vil svare, eller jeg vil tale, og giv saa du mig Svar igen!

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Hvor mange ere mine Misgerninger og Synder? lad mig vide min Overtrædelse og min Synd!

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Hvorfor skjuler du dit Ansigt og holder mig for din Fjende?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Vil du jage det henvejrede Blad op og forfølge det tørre Straa?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Thi du skriver Bitterheder op imod mig og lader mig faa min Ungdoms Synder til Arv.

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

Og du lægger mine Fødder i Stokken og tager Vare paa alle mine Stier; du afstikker Grænser for mine Fødders Saaler,

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

skønt jeg er en Mand, der bliver gammel som Trøske, som et Klæde, der ædes op af Møl.