Jobi 12
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Então Job respondeu, e disse:
2 “Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju.
Na verdade, que só vós sois o povo, e comvosco morrerá a sabedoria.
3 Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto?
Tambem eu tenho um coração como vós, e não vos sou inferior: e quem não sabe taes coisas como estas?
4 Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë.
Eu sou irrisão aos meus amigos; eu, que invoco a Deus, e elle me responde; o justo e o recto servem de irrisão.
5 Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët.
Tocha desprezivel é na opinião do que está descançado, aquelle que está prompto a tropeçar com os pés.
6 Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre.
As tendas dos assoladores teem descanço, e os que provocam a Deus estão seguros; nas suas mãos Deus lhes põe tudo.
7 Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë,
Mas, pergunta agora ás bestas, e cada uma d'ellas t'o ensinará: e ás aves dos céus, e ellas t'o farão saber;
8 ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë.
Ou falla com a terra, e ella t'o ensinará: até os peixes do mar t'o contarão.
9 Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto?
Quem não entende por todas estas coisas que a mão do Senhor faz isto?
10 Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore.
Em cuja mão está a alma de tudo quanto vive, e o espirito de toda a carne humana.
11 Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet?
Porventura o ouvido não provará as palavras, como o paladar gosta as comidas?
12 Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin.
Com os edosos está a sabedoria, e na longura de dias o entendimento.
13 Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi.
Com elle está a sabedoria e a força: conselho e entendimento tem.
14 Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t’ia hapë.
Eis que elle derriba, e não se reedificará: encerra o homem, e não se lhe abrirá.
15 Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t’i lërë të lira, përmbytin tokën.
Eis que elle retem as aguas, e se seccam; e as larga, e transtornam a terra.
16 Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron.
Com elle está a força e a sabedoria: seu é o errante e o que o faz errar.
17 Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend.
Aos conselheiros leva despojados, e aos juizes faz desvairar.
18 Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre.
Solta a atadura dos reis, e ata o cinto aos seus lombos.
19 I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit.
Aos principes leva despojados, aos poderosos transtorna.
20 I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë.
Aos acreditados tira a falla, e toma o entendimento aos velhos.
21 Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve.
Derrama desprezo sobre os principes, e affrouxa o cinto dos violentos.
22 Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes.
As profundezas das trevas manifesta, e a sombra da morte traz á luz.
23 I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon.
Multiplica as gentes e as faz perecer; espalha as gentes, e as guia.
24 U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë.
Tira o coração aos chefes das gentes da terra, e os faz vaguear pelos desertos, sem caminho.
25 Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur”.
Nas trevas andam ás apalpadelas, sem terem luz, e os faz desatinar como ebrios.
