Jobi 12
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Respondens autem Iob, dixit:
2 “Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju.
Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia?
3 Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto?
Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum: quis enim hæc, quæ nostis, ignorat?
4 Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë.
Qui deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim iusti simplicitas.
5 Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët.
Lampas contempta apud cogitationes divitum, parata ad tempus statutum.
6 Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre.
Abundant tabernacula prædonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum.
7 Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë,
Nimirum interroga iumenta, et docebunt te: et volatilia cæli, et indicabunt tibi.
8 ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë.
Loquere terræ, et respondebit tibi: et narrabunt pisces maris.
9 Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto?
Quis ignorat quod omnia hæc manus Domini fecerit?
10 Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore.
In cuius manu anima omnis viventis, et spiritus universæ carnis hominis.
11 Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet?
Nonne auris verba diiudicat, et fauces comedentis, saporem?
12 Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin.
In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia.
13 Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi.
Apud ipsum est sapientia et fortitudo, ipse habet consilium et intelligentiam.
14 Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t’ia hapë.
Si destruxerit, nemo est qui ædificet: si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.
15 Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t’i lërë të lira, përmbytin tokën.
Si continuerit aquas, omnia siccabuntur: et si emiserit eas, subvertent terram.
16 Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron.
Apud ipsum est fortitudo et sapientia: ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.
17 Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend.
Adducit consiliarios in stultum finem, et iudices in stuporem.
18 Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre.
Balteum regum dissolvit, et præcingit fune renes eorum.
19 I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit.
Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat:
20 I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë.
Commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens.
21 Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve.
Effundit despectionem super principes, eos, qui oppressi fuerant, relevans.
22 Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes.
Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis.
23 I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon.
Qui multiplicat gentes et perdit eas, et subversas in integrum restituit.
24 U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë.
Qui immutat cor principum populi terræ, et decipit eos ut frustra incedant per invium:
25 Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur”.
Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.
