Jobi 12

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Da antwortete Hiob folgendermaßen:

2 “Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju.

»Wahrhaftig, ihr seid das Volk, und mit euch wird die Weisheit aussterben!

3 Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto?

Ich besitze auch Verstand ebensogut wie ihr: ich stehe hinter euch nicht zurück; wem sollten auch derartige Dinge unbekannt sein?

4 Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë.

Dem eigenen Freunde muß ich zum Spott dienen, ich, der ich vordem Gott angerufen und auch Erhörung gefunden habe! Zum Spott muß der Gerechte, der Fromme dienen!

5 Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët.

Dem Unglück gebührt Verachtung nach der Ansicht des sich sicher Fühlenden: ein Stoß noch denen, deren Fuß bereits wankt!

6 Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre.

In Ruhe liegen die Zelte von Gewalttätigen da, und in Sicherheit leben die, welche Gott Trotz bieten, ein jeder, der seinen Gott in seiner Faust führt.«

7 Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë,

»Aber frage doch das Vieh, das wird dich’s lehren, und die Vögel des Himmels, die werden dir’s kundtun;

8 ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë.

oder betrachte (den Wurm auf der) Erde, er wird dich’s lehren, und die Fische des Meeres werden dir’s bezeugen:

9 Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto?

wer von diesen allen wüßte nicht, daß die Hand des HERRN diese Welt geschaffen hat,

10 Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore.

er, in dessen Hand die Seele aller lebenden Geschöpfe liegt und der Odem eines jeden Menschenwesens?

11 Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet?

Soll nicht das Ohr die Worte prüfen, gleichwie der Gaumen sich die Speisen kostend auswählt?

12 Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin.

›Bei den Greisen soll die Weisheit wohnen, und langes Leben Einsicht verleihen?‹

13 Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi.

Nein, bei ihm wohnt Weisheit und Stärke, sein ist der Rat und die Einsicht!«

14 Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t’ia hapë.

»Siehe, wenn er niederreißt, so wird nicht wieder aufgebaut; wen er einkerkert, dem wird nicht wieder aufgetan.

15 Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t’i lërë të lira, përmbytin tokën.

Siehe, wenn er die Wasser hemmt, so versiegen sie, und wenn er sie entfesselt, so wühlen sie die Erde um.

16 Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron.

Bei ihm ist Kraft und vollkommenes Wissen: ihm fällt der Irrende wie der Irreführende in die Hände.

17 Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend.

Er läßt Ratsherren als Barfüßige hinwegziehen und erweist Richter als Toren;

18 Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre.

die Zwingherrschaft von Königen löst er auf und schlingt ihnen einen Strick um die eigenen Hüften;

19 I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit.

Priester führt er als Barfüßige hinweg und bringt die im Amt Ergrauten zu Fall;

20 I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë.

erprobten Wortführern entzieht er die Rede und benimmt den Greisen das gesunde Urteil;

21 Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve.

über Edle gießt er Schande aus und löst den Schwertgurt von Gewalthabern;

22 Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes.

Tiefverborgenes enthüllt er aus dem Dunkel heraus und zieht finstere Nacht ans Licht hervor;

23 I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon.

er läßt Völker groß aufwachsen und vernichtet sie wieder; er breitet Völker weit aus und läßt sie dann verschleppen;

24 U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë.

er raubt den Volkshäuptern des Landes den Verstand und läßt sie umherirren in pfadloser Einöde,

25 Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur”.

daß sie in lichtloser Finsternis tappen, und er läßt sie umherirren wie Trunkene.«