Jobi 11

1 Atëherë Zofari nga Naamathi u përgjigj dhe tha:

A Sofar Namaæanin odgovori i reèe:

2 “Një mori e tillë fjalësh a do të mbetet pa përgjigje? A duhet të ketë të drejtë një njeri fjalëshumë?

Zar na mnoge rijeèi nema odgovora? ili æe èovjek govorljiv ostati prav?

3 Llafet e tua a do t’ua mbyllin gojën njerëzve? Ti do të tallesh dhe asnjë mos të të bëjë me turp?

Hoæe li tvoje laži umuèkati ljude? i kad se ti rugaš, zar te neæe niko posramiti?

4 Ti ke thënë: “Doktrina ime është e pastër dhe jam i pakritikueshëm para teje”.

Jer si rekao: èista je nauka moja, i èist sam pred oèima tvojim.

5 Por po të donte Perëndia të fliste dhe të hapte gojën e tij kundër teje,

Ali kad bi Bog progovorio i usne svoje otvorio na te,

6 për të treguar të fshehtat e diturisë, sepse dituria e vërtetë është e shumëtrajtshme, atëherë do të mësoje se Perëndia harron një pjesë të fajit tënd.

I pokazao ti tajne mudrosti, jer ih je dvojinom više, poznao bi da te Bog kara manje nego što zaslužuje tvoje bezakonje.

7 A mundesh ti të hulumtosh thellësitë e Perëndisë? A mund të depërtosh në përsosmërinë e të Plotfuqishmit?

Možeš li ti tajne Božije dokuèiti, ili dokuèiti savršenstvo svemoguæega?

8 Janë më të larta se qielli; çfarë mund të bësh? janë më të thella se Sheoli: çfarë mund të dish? (Sheol h7585)

To su visine nebeske, šta æeš uèiniti? dublje je od pakla, kako æeš poznati? (Sheol h7585)

9 Madhësia e tyre është më e gjatë se toka dhe më e gjerë se deti.

Duže od zemlje, šire od mora.

10 Në rast se Perëndia kalon, burgos dhe nxjerr në gjyq, kush mund t’ia pengojë këtë veprim?

Da prevrati, ili zatvori ili sabere, ko æe mu braniti?

11 Sepse ai i njeh njerëzit e rremë; e sheh padrejtësinë dhe e kqyr.

Jer zna ništavilo ljudsko, i videæi nevaljalstvo zar neæe paziti?

12 Njeriu i pamend do të bëhet i urtë, kur kërriçi i gomares së egër të bëhet njeri.

Èovjek bezuman postaje razuman, premda se èovjek raða kao divlje magare.

13 Në rast se e përgatit zemrën tënde dhe shtrin ndaj saj duart e tua,

Da ti upraviš srce svoje i podigneš ruke svoje k njemu,

14 në rast se largon padrejtësinë që është në duart e tua dhe nuk lejon që çoroditja të zërë vend në çadrat e tua,

Ako je bezakonje u ruci tvojoj, da ga ukloniš, i ne daš da nepravda bude u šatorima tvojim,

15 atëherë do të mund të lartosh ballin tënd pa njollë, do të jesh i patundur dhe nuk do të kesh frikë,

Tada æeš podignuti lice svoje bez mane i stajaæeš tvrdo i neæeš se bojati;

16 sepse do të harrosh hallet e tua, do t’i kujtosh si uji që ka rrjedhur;

Zaboraviæeš muku, kao vode koja proteèe opominjaæeš je se;

17 jeta jote do të jetë më e ndritur se mesdita, edhe errësira për ty do të ishte si mëngjesi.

Nastaæe ti vrijeme vedrije nego podne, sinuæeš, biæeš kao jutro;

18 Do të jesh i sigurt sepse ka shpresë; do të shikosh rreth e qark dhe do të pushosh në siguri.

Uzdaæeš se imajuæi nadanje, zakopaæeš se, i mirno æeš spavati.

19 Do të biesh të flesh dhe nuk do të ketë njeri që të të trembë dhe shumë persona do të kërkojnë favorin tënd.

Ležaæeš, i niko te neæe plašiti, i mnogi æe ti se moliti.

20 Por sytë e të pabesëve do të treten; çdo shpëtim do t’u pritet, dhe shpresa e tyre do të jetë grahma e fundit”.

Ali oèi æe bezbožnicima išèiljeti, i utoèišta im neæe biti, i nadanje æe im biti izdisanje.