Jobi 11

1 Atëherë Zofari nga Naamathi u përgjigj dhe tha:

Sofar iz Naama progovori tad i reče:

2 “Një mori e tillë fjalësh a do të mbetet pa përgjigje? A duhet të ketë të drejtë një njeri fjalëshumë?

“Zar na riječi mnoge da se ne odvrati? Zar će se brbljavac još i opravdati?

3 Llafet e tua a do t’ua mbyllin gojën njerëzve? Ti do të tallesh dhe asnjë mos të të bëjë me turp?

Zar će tvoje trice ušutkati ljude, zar će ruganje ostat' neizrugano?

4 Ti ke thënë: “Doktrina ime është e pastër dhe jam i pakritikueshëm para teje”.

Rekao si: 'Nauk moj je neporočan, u očima tvojim čist sam i bez ljage.'

5 Por po të donte Perëndia të fliste dhe të hapte gojën e tij kundër teje,

Ali kada bi Bog htio progovorit' i otvorit usta da ti odgovori

6 për të treguar të fshehtat e diturisë, sepse dituria e vërtetë është e shumëtrajtshme, atëherë do të mësoje se Perëndia harron një pjesë të fajit tënd.

kada bi ti tajne mudrosti otkrio koje um nijedan ne može doumit', znao bi da ti za grijehe račun ište.

7 A mundesh ti të hulumtosh thellësitë e Perëndisë? A mund të depërtosh në përsosmërinë e të Plotfuqishmit?

Možeš li dubine Božje proniknuti, dokučiti savršenstvo Svesilnoga?

8 Janë më të larta se qielli; çfarë mund të bësh? janë më të thella se Sheoli: çfarë mund të dish? (Sheol h7585)

Od neba je više: što još da učiniš? Od Šeola dublje: što još da mudruješ? (Sheol h7585)

9 Madhësia e tyre është më e gjatë se toka dhe më e gjerë se deti.

Duže je od zemlje - šire je od mora!

10 Në rast se Perëndia kalon, burgos dhe nxjerr në gjyq, kush mund t’ia pengojë këtë veprim?

Ako se povuče, ako te pograbi, ako na sud preda, tko će mu braniti?

11 Sepse ai i njeh njerëzit e rremë; e sheh padrejtësinë dhe e kqyr.

Jer on u čovjeku prozire prijevaru, vidi opačinu ako i ne gleda.

12 Njeriu i pamend do të bëhet i urtë, kur kërriçi i gomares së egër të bëhet njeri.

Čovjek se bezuman obraća k pameti i divlji magarac uzdi se pokori.

13 Në rast se e përgatit zemrën tënde dhe shtrin ndaj saj duart e tua,

Ako li srce svoje ti uspraviš i ruke svoje pružiš prema njemu,

14 në rast se largon padrejtësinë që është në duart e tua dhe nuk lejon që çoroditja të zërë vend në çadrat e tua,

ako li zloću iz ruku odbaciš i u šatoru svom ne daš zlu stana,

15 atëherë do të mund të lartosh ballin tënd pa njollë, do të jesh i patundur dhe nuk do të kesh frikë,

čisto ćeš čelo moći tad podići, čvrst ćeš biti i bojati se nećeš.

16 sepse do të harrosh hallet e tua, do t’i kujtosh si uji që ka rrjedhur;

Svojih se kušnja nećeš sjećat' više kao ni vode koja je protekla.

17 jeta jote do të jetë më e ndritur se mesdita, edhe errësira për ty do të ishte si mëngjesi.

Jasnije će tvoj život sjat' no podne, tmina će se obratit' u svanuće.

18 Do të jesh i sigurt sepse ka shpresë; do të shikosh rreth e qark dhe do të pushosh në siguri.

U uzdanju svom živjet ćeš sigurno i zaštićen počivat ćeš u miru.

19 Do të biesh të flesh dhe nuk do të ketë njeri që të të trembë dhe shumë persona do të kërkojnë favorin tënd.

Kad legneš, nitko te buniti neće; mnogi će tvoju tražiti naklonost.

20 Por sytë e të pabesëve do të treten; çdo shpëtim do t’u pritet, dhe shpresa e tyre do të jetë grahma e fundit”.

A zlikovcima ugasnut će oči, neće im više biti utočišta: izdahnut', bit će jedina im nada.”