Jobi 11

1 Atëherë Zofari nga Naamathi u përgjigj dhe tha:

Naamathi Zophar loh a doo tih,

2 “Një mori e tillë fjalësh a do të mbetet pa përgjigje? A duhet të ketë të drejtë një njeri fjalëshumë?

“Ol cungkuem te a doo moenih a? Hlang he a hmuilai ngawn tah tang dae ta.

3 Llafet e tua a do t’ua mbyllin gojën njerëzve? Ti do të tallesh dhe asnjë mos të të bëjë me turp?

Na olsai te hlang loh ngam vetih na tamdaeng vaengah a hmaithae mahpawt nim?

4 Ti ke thënë: “Doktrina ime është e pastër dhe jam i pakritikueshëm para teje”.

Te vaengah, “Ka rhingtuknah he cil tih na mikhmuh ah a caih la ka om,” na ti.

5 Por po të donte Perëndia të fliste dhe të hapte gojën e tij kundër teje,

Nang taengah aka thui la Pathen loh unim dawk a paek tih a hmuilai ong koinih.

6 për të treguar të fshehtat e diturisë, sepse dituria e vërtetë është e shumëtrajtshme, atëherë do të mësoje se Perëndia harron një pjesë të fajit tënd.

Lungming cueihnah he rhaepnit a lo dongah cueihnah olhuep te nang taengah a thui pawn ko. Namah kathaesainah lamloh Pathen loh nang n'hnilh te ming.

7 A mundesh ti të hulumtosh thellësitë e Perëndisë? A mund të depërtosh në përsosmërinë e të Plotfuqishmit?

Pathen kah khenah na hmuh tih Tlungthang kah a khuetnah hil na hmuh a?

8 Janë më të larta se qielli; çfarë mund të bësh? janë më të thella se Sheoli: çfarë mund të dish? (Sheol h7585)

Vaan la a sang te metlam na saii eh? Saelkhui lakah a dung te metlam na ming eh? (Sheol h7585)

9 Madhësia e tyre është më e gjatë se toka dhe më e gjerë se deti.

A himbaidok loh diklai lakah a puet tih tuitunli lakah dangka ngai.

10 Në rast se Perëndia kalon, burgos dhe nxjerr në gjyq, kush mund t’ia pengojë këtë veprim?

A hil tih a tlaeng tih a tingtun sak phoeiah tah ulong anih a mael sak.

11 Sepse ai i njeh njerëzit e rremë; e sheh padrejtësinë dhe e kqyr.

Amah loh a poeyoek hlang rhoek khaw a ming ngawn dae boethae a hmuh vaengah yakming pawh.

12 Njeriu i pamend do të bëhet i urtë, kur kërriçi i gomares së egër të bëhet njeri.

Tedae tuihong hlang loh hloih koinih kohong marhang neh laak te hlang la a sak khaming.

13 Në rast se e përgatit zemrën tënde dhe shtrin ndaj saj duart e tua,

Na lungbuei na cikngae tih a taengla na kut na phuel koinih,

14 në rast se largon padrejtësinë që është në duart e tua dhe nuk lejon që çoroditja të zërë vend në çadrat e tua,

Na kut dongkah boethae te na lakhla tak tih na dap ah dumlai na khueh pawt atah,

15 atëherë do të mund të lartosh ballin tënd pa njollë, do të jesh i patundur dhe nuk do të kesh frikë,

A lolhmaih kolla na maelhmai na ludoeng van bitni. Na om vaengah khaw tluektluek na long vetih na rhih om mahpawh.

16 sepse do të harrosh hallet e tua, do t’i kujtosh si uji që ka rrjedhur;

Nang ham tah thakthaenah te na hnilh vetih tui aka long voelh bangla na poek bitni.

17 jeta jote do të jetë më e ndritur se mesdita, edhe errësira për ty do të ishte si mëngjesi.

Na khosak khaw khothun lakah sae vetih, a hmuep khaw mincang bangla om ni.

18 Do të jesh i sigurt sepse ka shpresë; do të shikosh rreth e qark dhe do të pushosh në siguri.

Ngaiuepnah a om dongah na pangtung vetih ngaikhuek la na too phoeiah na yalh bitni.

19 Do të biesh të flesh dhe nuk do të ketë njeri që të të trembë dhe shumë persona do të kërkojnë favorin tënd.

Na kol vaengah na lakueng neh na maelhmai muep thae voel mahpawh.

20 Por sytë e të pabesëve do të treten; çdo shpëtim do t’u pritet, dhe shpresa e tyre do të jetë grahma e fundit”.

Tedae halang kah mik tah kha vetih thuhaelnah khaw amih lamloh bing ni, a ngaiuepnah khaw hinglu polpainah la om ni,” a ti nah.