Jobi 10

1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

¡Mi alma está hastiada de mi vida! Daré rienda suelta a mi queja. Hablaré con la amargura de mi alma.

2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

Diré a ʼElohim: ¡No me condenes! Hazme saber por qué contiendes conmigo.

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

¿En verdad, es justo para Ti oprimir, desechar la obra de tus manos y favorecer el designio de los perversos?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

¿Tienes ojos humanos y miras como mira el hombre?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

¿Son tus días como los días del hombre o tus años como los años del hombre,

6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

para que indagues mi iniquidad e investigues mi pecado?

7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

Tú sabes que no soy culpable, y que no hay quien libre de tu mano.

8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

Tus manos me hicieron y me formaron. ¿Y ahora me destruyes?

9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Recuerda, te ruego, que del barro me moldeaste. ¿Y al polvo me harás volver?

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

¿No me vertiste como leche y me cuajaste como queso?

11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

Me cubriste de piel y de carne, con huesos y tendones me tejiste.

12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

Me otorgaste vida y misericordia, y tu cuidado preservó mi espíritu.

13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

Tenías estas cosas ocultas en tu corazón. Yo sé que esto estaba contigo.

14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

Si peco, Tú me observas, y no me tendrás como limpio de mi culpa.

15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

Si soy malo, ¡ay de mí! Y si soy justo, no levantaré mi cabeza. Estoy hastiado de la afrenta y de ver mi aflicción.

16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

Si mi cabeza se levanta, me cazas como a león y vuelves a mostrar tus proezas en mí.

17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

Renuevas tus testigos contra mí y aumentas contra mí tu furor como tropas de relevo.

18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

¿Por qué entonces me sacaste de la matriz? ¡Hubiera yo expirado sin que ningún ojo me viera!

19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

Sería como si nunca hubiera existido, llevado del vientre a la tumba.

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

¿No son pocos mis días? Cesa pues, y déjame, para que me consuele un poco

21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

antes que me vaya a la región tenebrosa de la muerte para no volver,

22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.

tierra de oscuridad, lóbrega, lugar de sombra de muerte, sin orden, donde la luz es como densa oscuridad.