Jobi 10

1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

Труждаюся душею моею, стеня испущу на мя глаголы моя, возглаголю горестию души моея одержимь

2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

и реку ко Господеви: не учи мя нечествовати, и почто ми сице судил еси?

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

Или добро Ти есть, аще вознеправдую, яко презрел еси дела руку Твоею, совету же нечестивых внял еси?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

Или якоже человек видит, видиши? Или якоже зрит человек, узриши?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

Или житие Твое человеческо есть? Или лета Твоя яко дние мужа?

6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

Яко истязал еси беззаконие мое и грехи моя изследил еси.

7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

Веси бо, яко не нечествовах: но кто есть изимаяй из руку Твоею?

8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

Руце Твои сотвористе мя и создасте мя: потом же преложив, поразил мя еси.

9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Помяни, яко брение мя создал еси, в землю же паки возвращаеши мя.

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

Или не якоже млеко измелзил мя еси, усырил же мя еси равно сыру?

11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

Кожею же и плотию мя облекл еси, костьми же и жилами сшил мя еси:

12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

живот же и милость положил еси у мене, посещение же Твое сохрани мой дух.

13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

Сия имеяй в Тебе, вем, яко вся можеши, и невозможно Тебе ничтоже.

14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

Аще бо согрешу, храниши мя, от беззакония же не безвинна мя сотворил еси.

15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

Аще бо нечестив буду, люте мне, аще же буду праведен, не могу возникнути: исполнен бо есмь безчестия,

16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

ловимь бо есмь аки лев на убиение: паки же преложив, люте убиваеши мя.

17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

Обновляяй на мя испытание мое, гнева бо великаго на мя употребил еси и навел еси на мя искушения.

18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

Почто убо мя из чрева извел еси, и не умрох, око же мене не видело бы,

19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

и бых бы аки не был? Почто убо из чрева во гроб не снидох?

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

Или не мало есть время жизни моея? Остави мене почити мало,

21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

прежде даже отиду, отнюдуже не возвращуся, в землю темну и мрачну,

22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.

в землю тмы вечныя, идеже несть света, ниже видети живота человеческаго.