Jobi 10

1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

“My soul has been weary of my life, I leave off my talking to myself, I speak in the bitterness of my soul.

2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

I say to God, Do not condemn me, Let me know why You strive [with] me.

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

Is it good for You that You oppress? That You despise the labor of Your hands, And shine on the counsel of the wicked?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

Do you have eyes of flesh? Do You see as man sees?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

[Are] Your days as the days of man? Your years as the days of a man?

6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

That You inquire for my iniquity, And seek for my sin?

7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

For You know that I am not wicked, And there is no deliverer from Your hand.

8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

Your hands have taken pains about me, And they make me together all around, And You swallow me up!

9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Please remember That You have made me as clay, And You bring me back to dust.

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

Do You not pour me out as milk? And curdle me as cheese?

11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

Skin and flesh You put on me, And fence me with bones and sinews.

12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

Life and kindness You have done with me. And Your inspection has preserved my spirit.

13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

And these You have laid up in Your heart, I have known that this [is] with You.

14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

If I sinned, then You have observed me, And do not acquit me from my iniquity,

15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

If I have done wickedly—woe to me, And righteously—I do not lift up my head, Full of shame—then see my affliction,

16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

And it rises—as a lion You hunt me. And You turn back—You show Yourself wonderful in me.

17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

You renew Your witnesses against me, and multiply Your anger with me, Changes and warfare [are] with me.

18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

And why from the womb Have You brought me forth? I expire, and the eye does not see me.

19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

I am as [if] I had not been, I am brought from the belly to the grave,

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

Are my days not few? Cease then, and put from me, And I brighten up a little,

21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

Before I go, and do not return, To a land of darkness and death-shade,

22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.

A land of obscurity as thick darkness, Death-shade—and no order, And the shining [is] as thick darkness.”