< Jakobit 1 >

1 Jakobi, shërbëtor i Perëndisë dhe i Zotit Jezu Krisht, të dymbëdhjetë fiseve të shpërndarë nëpër botë: përshëndetje!
Jacques, serviteur de Dieu et du Seigneur Jésus-Christ, aux douze tribus qui sont dans la dispersion, salut!
2 Ta konsideroni një gëzim të madh, o vëllezër të mi, kur ndodheni përballë sprovash nga më të ndryshmet,
Mes frères, considérez comme le sujet d'une joie entière les épreuves diverses par lesquelles vous passez,
3 duke e ditur se sprova e besimit tuaj sjell qëndrueshmëri.
sachant que l'épreuve de votre foi produit la constance.
4 Dhe qëndrueshmëria të kryejë në ju një vepër të përsosur, që ju të jeni të përsosur dhe të plotë, pa asnjë të metë.
Mais que la constance soit accompagnée de l'oeuvre, d’une oeuvre parfaite, afin que vous soyez parfaits et accomplis, ne laissant à désirer en rien.
5 Por në qoftë se ndonjërit nga ju i mungon urtia, le të kërkojë nga Perëndia, që u jep të gjithëve pa kursim, pa qortuar, dhe atij do t’i jepet.
Si quelqu'un parmi vous manque de sagesse, qu'il la demande à Dieu qui donne à tous généreusement, sans rien reprocher: elle lui sera donnée.
6 Por le ta kërkojë me besim, pa dyshuar, sepse ai që dyshon i ngjan valës së detit, të cilën e ngre dhe e përplas era.
Mais qu'il demande avec foi, sans hésiter, car celui qui hésite est semblable au flot de la mer, agité et ballotté par le vent;
7 Dhe ky njeri të mos pandehë se do të marrë diçka nga Zoti,
que cet homme-là, homme irrésolu, inconstant dans toutes ses voies,
8 sepse është një njeri me dy mendje, i paqëndrueshëm në gjithë rrugët e veta.
ne s'imagine pas qu'il recevra quelque chose du Seigneur.
9 Dhe vëllai më i poshtmë le të madhështohet në lartësimin e tij,
Que le frère de condition humble se glorifie de son élévation,
10 dhe i pasuri në uljen e tij, sepse do të shkojë si lule bari.
et le riche, de ce qui l'humilie, parce qu'il passera comme la fleur de l'herbe:
11 Në fakt si lindi dielli me të nxehtit e tij dhe e thau barin, dhe lulja e tij ra dhe bukuria e pamjes së vet humbi: kështu do të fishket edhe i pasuri në udhët e tij.
le soleil s'est levé, sa chaleur brûlante a desséché l'herbe, et la fleur de l'herbe est tombée, et la beauté de sa forme a péri: ainsi se flétrira le riche au milieu de ses entreprises.
12 Lum njeriu që ngulmon në provë, sepse kur del i aprovuar, do të marrë kurorën e jetës, të cilën Zoti ua premtoi atyre që e duan.
Heureux l'homme qui supporte l'épreuve avec constance, car lorsqu'il sera devenu un homme éprouvé, il recevra la couronne de vie, que le Seigneur a promise à ceux qui l'aiment.
13 Askush kur tundohet të mos thotë: “Jam tunduar nga Perëndinë”, sepse Perëndia nuk mund të tundohet nga e keqja, dhe ai vet nuk tundon asnjeri.
Que personne, lorsqu'il est tenté, ne dise: «C'est Dieu qui me tente, » car Dieu ne peut être tenté par le mal, et il ne tente personne.
14 Por secili tundohet i udhëhequr dhe i mashtruar nga lakminë e vet.
Chacun est tenté, quand il est attiré et amorcé par sa propre convoitise;
15 Pastaj lakmia, pasi mbarset, pjell mëkatin dhe mëkati, si të kryhet, ngjiz vdekjen.
puis, la convoitise, ayant conçu, enfante le péché; et le péché, étant consommé, produit la mort.
16 Mos u mashtroni, vëllezërit e mi shumë të dashur;
Ne vous y trompez pas, mes frères bien-aimés,
17 çdo gjë e mirë që na jepet dhe çdo dhuratë e përsosur vjen prej së larti dhe zbret nga Ati i dritave, pranë së cilit nuk ka ndërrim dhe as hije ndryshimi.
tout bon présent et tout don parfait descendent d'en haut, du Père des lumières, en qui il n'y a ni changement ni ombre de variation.
18 Ai na ngjizi me vullnetin e tij me anë të fjalës të së vërtetës, që ne të jemi në një farë menyrë fryti i parë i krijesave të tij.
C'est lui qui, par sa volonté, nous a enfantés par la parole de vérité, pour que nous soyons l'élite en quelque sorte de ses créatures.
19 Prandaj, vëllezërit e mi shumë të dashur, çdo njeri të jetë i shpejtë në të dëgjuar, i ngadalshëm në të folur dhe i ngadalshëm në zemërim,
Sachez-le bien, mes chers frères. Que tout homme soit prompt à écouter, lent à parler, lent à se mettre en colère,
20 sepse zemërimi i njeriut nuk kryen drejtësinë e Perëndisë.
car la colère de l'homme n'exécute pas la justice de Dieu.
21 Prandaj, hiqni çdo ndyrësi dhe mbeturinë ligësie, pranoni me butësi fjalën e mbjellë në ju, e cila mund të shpëtojë shpirtrat tuaj.
C'est pourquoi, rejetant toute souillure et tout reste de méchanceté, accueillez avec douceur la parole qui a été plantée en vous, et qui peut sauver vos âmes.
22 Dhe bëhuni bërës të fjalës dhe jo vetëm dëgjues, që gënjejnë vetveten.
Mais mettez-la en pratique, et ne vous contentez pas de l'écouter, en vous trompant par de faux raisonnements.
23 Sepse nëse dikush është dëgjues i fjalës dhe jo bërës, ai i përngjan një njeriu që e shikon fytyrën e tij natyrale në një pasqyrë;
Car si quelqu'un écoute la Parole et ne la met pas en pratique, il est semblable à un homme qui considère dans un miroir son visage naturel,
24 ai e shikon veten dhe pastaj ikën, duke harruar menjëherë si ishte.
et qui, après s'être considéré, s'en va, et oublie aussitôt quel il est.
25 Ndërsa ai që do të shikojë me vemendje ligjin e përsosur, i cili është ligji i lirisë, dhe ngulmon në të, duke mos qenë një dëgjues harraq, por një bërës i veprës, ai do të jetë i lumtur në veprimtarinë e vet.
Mais celui qui aura plongé ses regards dans la loi parfaite, la loi de la liberté, et qui les y tiendra attachés, non en auditeur oublieux, mais en observateur du commandement, celui-là trouvera son bonheur dans son obéissance.
26 Në qoftë se ndokush nga ju mendon se është fetar, edhe nuk i vë fre gjuhës së vet, sigurisht ai e mashtron zemrën e vet, feja e këtij është e kotë.
Si quelqu'un croit être religieux, et qu'il ne tienne pas sa langue en bride, il se trompe lui-même, et sa religion est vaine.
27 Feja e pastër dhe pa njollë përpara Perëndisë dhe Atit është kjo: të vizitosh jetimët dhe të vejat në pikëllimet e tyre dhe ta ruash veten të pastër nga bota.
La religion pure et sans tache devant Dieu, notre Père, consiste à visiter les orphelins et les veuves dans leur affliction, et à se préserver des souillures du monde.

< Jakobit 1 >