Jakobit 3
1 Vëllezër të mi, mos u bëni shumë mësues, duke ditur se do të kemi një gjykim më të ashpër,
ಹೇ ಮಮ ಭ್ರಾತರಃ, ಶಿಕ್ಷಕೈರಸ್ಮಾಭಿ ರ್ಗುರುತರದಣ್ಡೋ ಲಪ್ಸ್ಯತ ಇತಿ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಯೂಯಮ್ ಅನೇಕೇ ಶಿಕ್ಷಕಾ ಮಾ ಭವತ|
2 sepse të gjithë gabojmë në shumë gjëra. Në qoftë se dikush nuk gabon në të folur, është njeri i përsosur, dhe është gjithashtu i aftë t’i vërë fre gjithë trupit.
ಯತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ವಯಂ ಬಹುವಿಷಯೇಷು ಸ್ಖಲಾಮಃ, ಯಃ ಕಶ್ಚಿದ್ ವಾಕ್ಯೇ ನ ಸ್ಖಲತಿ ಸ ಸಿದ್ಧಪುರುಷಃ ಕೃತ್ಸ್ನಂ ವಶೀಕರ್ತ್ತುಂ ಸಮರ್ಥಶ್ಚಾಸ್ತಿ|
3 Ja, u vëmë fre në gojë kuajve, që të na binden, dhe ta drejtojmë kështu gjithë trupin e tyre.
ಪಶ್ಯತ ವಯಮ್ ಅಶ್ವಾನ್ ವಶೀಕರ್ತ್ತುಂ ತೇಷಾಂ ವಕ್ತ್ರೇಷು ಖಲೀನಾನ್ ನಿಧಾಯ ತೇಷಾಂ ಕೃತ್ಸ್ನಂ ಶರೀರಮ್ ಅನುವರ್ತ್ತಯಾಮಃ|
4 Ja, edhe anijet, edhe pse janë shumë të mëdha dhe shtyhen nga erëra të forta, drejtohen nga një timon shumë i vogël, atje ku do timonieri.
ಪಶ್ಯತ ಯೇ ಪೋತಾ ಅತೀವ ಬೃಹದಾಕಾರಾಃ ಪ್ರಚಣ್ಡವಾತೈಶ್ಚ ಚಾಲಿತಾಸ್ತೇಽಪಿ ಕರ್ಣಧಾರಸ್ಯ ಮನೋಽಭಿಮತಾದ್ ಅತಿಕ್ಷುದ್ರೇಣ ಕರ್ಣೇನ ವಾಞ್ಛಿತಂ ಸ್ಥಾನಂ ಪ್ರತ್ಯನುವರ್ತ್ತನ್ತೇ|
5 Kështu edhe gjuha është një gjymtyrë e vogël, por mbahet me të madh. Ja, një zjarr i vogël ç’pyll të madh djeg!
ತದ್ವದ್ ರಸನಾಪಿ ಕ್ಷುದ್ರತರಾಙ್ಗಂ ಸನ್ತೀ ದರ್ಪವಾಕ್ಯಾನಿ ಭಾಷತೇ| ಪಶ್ಯ ಕೀದೃಙ್ಮಹಾರಣ್ಯಂ ದಹ್ಯತೇ ಽಲ್ಪೇನ ವಹ್ನಿನಾ|
6 Edhe gjuha është një zjarr, një botë paudhësie; ajo është vendosur midis gjymtyrëve tona, gjuha e fëlliq gjithë trupin, ndez ecjen e natyrës dhe ndizet nga Gehena. (Geenna g1067)
ರಸನಾಪಿ ಭವೇದ್ ವಹ್ನಿರಧರ್ಮ್ಮರೂಪಪಿಷ್ಟಪೇ| ಅಸ್ಮದಙ್ಗೇಷು ರಸನಾ ತಾದೃಶಂ ಸನ್ತಿಷ್ಠತಿ ಸಾ ಕೃತ್ಸ್ನಂ ದೇಹಂ ಕಲಙ್ಕಯತಿ ಸೃಷ್ಟಿರಥಸ್ಯ ಚಕ್ರಂ ಪ್ರಜ್ವಲಯತಿ ನರಕಾನಲೇನ ಜ್ವಲತಿ ಚ| (Geenna g1067)
7 Sepse çdo lloj bishash, shpendësh, zvaranikësh e kafshësh të detit mund të zbuten dhe janë zbutur nga natyra njerëzore,
ಪಶುಪಕ್ಷ್ಯುರೋಗಜಲಚರಾಣಾಂ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಸ್ವಭಾವೋ ದಮಯಿತುಂ ಶಕ್ಯತೇ ಮಾನುಷಿಕಸ್ವಭಾವೇನ ದಮಯಾಞ್ಚಕ್ರೇ ಚ|
8 kurse gjuhën asnjë nga njerëzit s’mund ta zbusë; është një e keqe e papërmbajtshme, plot me helm vdekjeprurës.
ಕಿನ್ತು ಮಾನವಾನಾಂ ಕೇನಾಪಿ ಜಿಹ್ವಾ ದಮಯಿತುಂ ನ ಶಕ್ಯತೇ ಸಾ ನ ನಿವಾರ್ಯ್ಯಮ್ ಅನಿಷ್ಟಂ ಹಲಾಹಲವಿಷೇಣ ಪೂರ್ಣಾ ಚ|
9 Me atë ne bekojmë Perëndinë dhe Atin, dhe me të ne mallkojmë njerëzit që janë bërë sipas shëmbëllimit të Perëndisë.
ತಯಾ ವಯಂ ಪಿತರಮ್ ಈಶ್ವರಂ ಧನ್ಯಂ ವದಾಮಃ, ತಯಾ ಚೇಶ್ವರಸ್ಯ ಸಾದೃಶ್ಯೇ ಸೃಷ್ಟಾನ್ ಮಾನವಾನ್ ಶಪಾಮಃ|
10 Nga e njejta gojë del bekimi dhe mallkimi. Vëllezër të mi, nuk duhet të ishte kështu.
ಏಕಸ್ಮಾದ್ ವದನಾದ್ ಧನ್ಯವಾದಶಾಪೌ ನಿರ್ಗಚ್ಛತಃ| ಹೇ ಮಮ ಭ್ರಾತರಃ, ಏತಾದೃಶಂ ನ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ|
11 Mos vallë burimi nxjerr nga e njejta vrimë ujë të ëmbël e të hidhur?
ಪ್ರಸ್ರವಣಃ ಕಿಮ್ ಏಕಸ್ಮಾತ್ ಛಿದ್ರಾತ್ ಮಿಷ್ಟಂ ತಿಕ್ತಞ್ಚ ತೋಯಂ ನಿರ್ಗಮಯತಿ?
12 A mundet të prodhojë fiku ullinj, ose hardhia fiq? Kështu asnjë burim nuk mund të japë ujë të kripur dhe të ëmbël.
ಹೇ ಮಮ ಭ್ರಾತರಃ, ಉಡುಮ್ಬರತರುಃ ಕಿಂ ಜಿತಫಲಾನಿ ದ್ರಾಕ್ಷಾಲತಾ ವಾ ಕಿಮ್ ಉಡುಮ್ಬರಫಲಾನಿ ಫಲಿತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ? ತದ್ವದ್ ಏಕಃ ಪ್ರಸ್ರವಣೋ ಲವಣಮಿಷ್ಟೇ ತೋಯೇ ನಿರ್ಗಮಯಿತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ|
13 Kush është ndër ju i urtë dhe i ditur? Le të tregojë me sjellje të bukur veprat e tij me zemërbutësi të urtësisë.
ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ಜ್ಞಾನೀ ಸುಬೋಧಶ್ಚ ಕ ಆಸ್ತೇ? ತಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಜ್ಞಾನಮೂಲಕಮೃದುತಾಯುಕ್ತಾನೀತಿ ಸದಾಚಾರಾತ್ ಸ ಪ್ರಮಾಣಯತು|
14 Por në qoftë se ne zemrën tuaj keni smirë të hidhur dhe grindje, mos u mbani me të madh dhe mos gënjeni kundër së vërtetës.
ಕಿನ್ತು ಯುಷ್ಮದನ್ತಃಕರಣಮಧ್ಯೇ ಯದಿ ತಿಕ್ತೇರ್ಷ್ಯಾ ವಿವಾದೇಚ್ಛಾ ಚ ವಿದ್ಯತೇ ತರ್ಹಿ ಸತ್ಯಮತಸ್ಯ ವಿರುದ್ಧಂ ನ ಶ್ಲಾಘಧ್ವಂ ನಚಾನೃತಂ ಕಥಯತ|
15 Kjo nuk është dituri që zbret nga lart, por është tokësore, shtazore, djallëzore.
ತಾದೃಶಂ ಜ್ಞಾನಮ್ ಊರ್ದ್ಧ್ವಾದ್ ಆಗತಂ ನಹಿ ಕಿನ್ತು ಪಾರ್ಥಿವಂ ಶರೀರಿ ಭೌತಿಕಞ್ಚ|
16 Sepse atje ku ka smirë dhe grindje, atje ka trazirë dhe gjithfarë veprash të këqija,
ಯತೋ ಹೇತೋರೀರ್ಷ್ಯಾ ವಿವಾದೇಚ್ಛಾ ಚ ಯತ್ರ ವೇದ್ಯೇತೇ ತತ್ರೈವ ಕಲಹಃ ಸರ್ವ್ವಂ ದುಷ್ಕೃತಞ್ಚ ವಿದ್ಯತೇ|
17 Kurse dituria që vjen nga lart, më së pari është e pastër, pastaj pajtuese, e butë, e bindur, plot mëshirë dhe fryte të mira, e paanshme dhe jo hipokrite.
ಕಿನ್ತೂರ್ದ್ಧ್ವಾದ್ ಆಗತಂ ಯತ್ ಜ್ಞಾನಂ ತತ್ ಪ್ರಥಮಂ ಶುಚಿ ತತಃ ಪರಂ ಶಾನ್ತಂ ಕ್ಷಾನ್ತಮ್ ಆಶುಸನ್ಧೇಯಂ ದಯಾದಿಸತ್ಫಲೈಃ ಪರಿಪೂರ್ಣಮ್ ಅಸನ್ದಿಗ್ಧಂ ನಿಷ್ಕಪಟಞ್ಚ ಭವತಿ|
18 Dhe fryti i drejtësisë mbillet në paqe për ata që bëjnë paqen.
ಶಾನ್ತ್ಯಾಚಾರಿಭಿಃ ಶಾನ್ತ್ಯಾ ಧರ್ಮ್ಮಫಲಂ ರೋಪ್ಯತೇ|
