Isaia 50

1 Kështu thotë Zoti: “Ku është letra e shkurorëzimit e nënës tuaj me të cilën unë e ndava? Ose te cili nga huadhënësit e mi ju shita? Ja, ju jeni shitur për shkak të paudhësive tuaja dhe nënën tuaj është ndarë për shkak të shkeljeve tuaja.

Angraeng mah, Ka pakhrak ving ih nam no hoi ampraekhaih ca loe naa ah maw oh? To tih ai boeh loe mi ih laiba maw ka tawnh moe, nang to laiba tawnkung khaeah kang zawh? Khenah, na zaehaih mah misong ah ang zawh boeh, sakpazaehaih pongah ni nam no to ka pakhrak ving.

2 Kur erdha, pse s’kishte njeri? Pse, kur thirra, askush nuk u përgjigj? Éshtë me të vërtetë dora ime tepër e shkurtër për të shpëtuar apo nuk paskam forcën për të çliruar? Ja, me kërcënimin tim po thaj detin dhe i kthej lumenjtë në shkretëtirë; peshku i tyre po qelbet për mungesë uji dhe po ngordh nga etja.

Tipongah kang zoh naah, kami maeto doeh na om o ai moe, kang kawk o naah mi mah doeh nang pathim o ai loe? Nangcae akrang thaih han ai khoek to ka ban hae duemtet maw? To tih ai boeh loe nangcae loisak hanah ka tha zok boeh maw? Khenah, ka thuitaek naah tuipui to kang moe, vapuinawk doeh praezaek ah kang coengsak; tui om ai pongah tui thung ih tanganawk loe tui anghaeh hoiah duek o moe, qong o boeh.

3 Unë i vesh qiejtë me të zeza dhe u jap atyre një grathore për mbulesë”.

Kai mah ni vannawk to vinghaih hoiah ka khuk moe, khukhaih buri kahni doeh ka sak pae, tiah thuih.

4 Zoti, Zoti, më ka dhënë gjuhën e dishepujve që të mund ta mbaj me fjalë të lodhurin; ai më zgjon çdo mëngjes; zgjon veshin tim, që unë të dëgjoj si veprojnë dishepujt.

Thazok kaminawk khaeah lok ka thuih thai hanah, patuk tangcae ah kaom pahni to Angraeng Sithaw mah ang paek; anih mah akhawnbang kruek ang pathawk, ca amtuk kami baktiah tahngaih hanah ka naa hae thacaksak.

5 Zoti, Zoti, më ka hapur veshin dhe unë nuk kam qenë rebel, as jam tërhequr prapa.

Angraeng Sithaw mah ka naa hae ang paongh pae, kang maa pae ai; hnukbangah doeh kang qoi taak ai.

6 I paraqita kurrizin tim atij që më rrihte dhe faqet e mia atij që më shkulte mjekrën; nuk ia fsheha fytyrën time poshtërimit dhe të pështyrave.

Boh hanah nihcae khaeah kaeng ka patueng pae moe, amui aphong hanah tangbaeng to ka patueng pae; hnaphnaehaih hoiah tamtuih ang pathoih o thuih naah mikhmai ka hawk ai.

7 Por Zoti, Zoti, më ka ndihmuar, prandaj nuk qeshë hutuar; për këtë arsye e bëra fytyrën time si një strall dhe e di që nuk do të turpërohem.

Angraeng Sithaw mah ang bomh pongah, dawnrai hoiah ka om mak ai; azathaih ka tongh tang mak ai, tiah ka panoek pongah, ka mikhmai hae thlung hmaisaae baktiah kam taksak.

8 Éshtë afër ai që më justifikon; kush do të më kundërshtojë mua? Le të paraqitemi bashkë. Kush është kundërshtari im? Le të më afrohet mua.

Ka zaehaih toengsakkung loe zoi boeh; mi mah maw kai hae na khing thai tih? Nawnto angdoe o si! Ka misa loe mi aa? Ka hmaa ah angzo noek nasoe!

9 Ja, Zoti, Zoti, do të më ndihmojë; kush është ai që do të më dënojë? Ja, të gjithë ata do të konsumohen si një palë rroba, tenja do t’i brejë”.

Khenah, Angraeng Sithaw mah na bom tih; mi mah maw zaehaih na net tih? Khenah, nihcae loe kahni baktiah prawn o ueloe, karaa mah caa boih tih.

10 Kush prej jush ka frikë nga Zoti dhe dëgjon zërin e shërbëtorit të tij? Kush ecën në terr pa asnjë dritë, le të ketë besim në emrin e Zotit dhe të mbështehet te Perëndia i tij!

Nangcae thungah mi maw Sithaw zii moe, a tamna ih lok tahngai kami kaom? Aanghaih tawn ai ah vinghaih thungah paqai kami loe mi maw? To kami loe Angraeng ih ahmin to oep nasoe loe, angmah ih Sithaw nuiah amha nasoe.

11 Ja, ju të gjithë që ndizni një zjarr, që rrethoheni me ura zjarri, shkoni në flakët e zjarrit tuaj dhe midis urave që keni ndezur! Nga dora ime do të keni këtë: ju do të lëngoni në vuajtje.

Khenah, hmai paaang moe, hmaithaw thlaek takui kami nang, Caeh ah loe na paaang ih hmai hoiah na thlaek ih hmaithaw aanghaih thungah paqai ah; ka ban thung hoi na hnuk o han koi hmuen loe hae tiah oh; palungsethaih hoiah ni na dueh o tih.