Zanafilla 44

1 Jozefi i dha këtë urdhër kryeshërbëtorit të shtëpisë së tij: “Mbushi trastat e këtyre njerëzve me aq ushqime sa mund të mbajnë dhe vëri paratë e secilit në grykën e çdo traste.

Иосиф а дат урмэтоаря порункэ економулуй касей луй: „Умпле ку меринде сачий оаменилор ачестора кыт вор путя сэ дукэ ши пуне арӂинтул фиекэруя ла гура сакулуй сэу.

2 Përveç kësaj vëre kupën time, kupën prej argjëndi, në grykën e trastës të më të riut, bashkë me paratë e grurit të tij”. Dhe ai bëri ashtu siç i tha Jozefi.

Сэ пуй ши пахарул меу, пахарул де арӂинт, ла гура сакулуй челуй май тынэр, ымпреунэ ку арӂинтул кувенит пентру прецул грыулуй луй.” Економул а фэкут кум ый порунчисе Иосиф.

3 Në mëngjes, sa u bë ditë, i nisën ata njerëz me gomarët e tyre.

Диминяца, кум с-а крэпат де зиуэ, ау дат друмул оаменилор ачестора ымпреунэ ку мэгарий лор.

4 Sapo kishin dalë nga qyteti dhe nuk ishin akoma larg, kur Jozefi i tha kryeshërbëtorit të shtëpisë së tij: “Çohu, ndiqi ata njerëz dhe kur t’i kesh arritur, thuaju atyre: “Pse e shpërblyet të mirën me të keqe?

Дар абя ешисерэ дин четате ши ну се депэртасерэ делок де еа, кынд Иосиф а зис економулуй сэу: „Скоалэ-те, аляргэ дупэ оамений ачея ши, кынд ый вей ажунӂе, сэ ле спуй: ‘Пентру че аць рэсплэтит бинеле ку рэу?

5 A nuk është ajo kupa me të cilën pi zotëria im dhe që e përdor për të parathënë të ardhmen? Keni vepruar keq duke u sjellë kështu””.

Де че аць фурат пахарул дин каре бя домнул меу ши де каре се служеште пентру гичит? Рэу аць фэкут кэ в-аць пуртат астфел.’”

6 Ai i arriti ata dhe u tha këto fjalë.

Економул й-а ажунс ши ле-а спус ачесте кувинте.

7 Atëherë ata iu përgjegjën: “Pse zotëria im na drejton fjalë si këto? Shërbyesit e tu duhet t’i shmangen një qëndrimi të tillë!

Ей й-ау рэспунс: „Домнуле, пентру че ворбешть астфел? Сэ феряскэ Думнезеу пе робий тэй сэ фи сэвыршит о асеменя фаптэ!

8 Ja, pra, ne të kemi rikthyer nga vendi i Kanaanit paratë që kishim gjetur në grykën e trastave tona; si mund të vidhnim argjend ose flori nga shtëpia e zotërisë tënd?

Ятэ, ной ць-ам адус дин цара Канаанулуй арӂинтул пе каре л-ам гэсит ла гура сачилор ноштри. Кум ам фи путут сэ фурэм арӂинт сау аур дин каса домнулуй тэу?

9 Ai prej shërbëtorëve të tu të cilit do t’i gjendet kupa, të dënohet me vdekje; edhe gjithashtu ne do të bëhemi skllevër të zotërisë tënd”.

Сэ моарэ ачела динтре робий тэй ла каре се ва гэси пахарул ши ной ыншине сэ фим робь ай домнулуй ностру!”

10 Ai tha: “Mirë, pra, le të bëhet si thoni ju: ai të cilit do t’i gjendet kupa do të bëhet skllavi im dhe ju do të jeni të pafaj”.

Ел а зис: „Фие дупэ кувинтеле воастре! Ачела ла каре се ва гэси пахарул сэ фие робул меу, яр вой вець фи невиноваць.”

11 Kështu secili prej tyre nxitoi të ulë për tokë trastën e vet dhe e hapi.

Ындатэ, шь-а коборыт фиекаре сакул ла пэмынт. Фиекаре шь-а дескис сакул.

12 Dhe kryeshërbëtori i kontrolloi, duke filluar nga më i moshuari dhe duke mbaruar me më të riun; dhe kupa u gjet në thesin e Beniaminit.

Економул й-а скоточит, ынчепынд ку чел май ын вырстэ ши сфыршинд ку чел май тынэр, ши пахарул а фост гэсит ын сакул луй Бениамин.

13 Atëherë ata i shqyen rrobat e tyre, ringarkuan secili gomarin e vet dhe u kthyen në qytet.

Ей шь-ау рупт хайнеле, шь-а ынкэркат фиекаре мэгарул ши с-ау ынторс ын четате.

14 Juda dhe vëllezërit e tij arritën në shtëpinë e Jozefit, që gjendej akoma aty, dhe u shtrinë për tokë para tij.

Иуда ши фраций луй ау ажунс ла каса луй Иосиф пе кынд ера ел ынкэ аколо ши с-ау арункат ку фаца ла пэмынт ынаинтя луй.

15 Dhe Jozefi u tha atyre: “Çfarë veprimi është ky që keni bërë? Nuk e dini që një njeri si unë është në gjëndje të parathotë të ardhmen?”.

Иосиф ле-а зис: „Че фаптэ аць фэкут? Ну штиць кэ ун ом ка мине аре путере сэ гичаскэ?”

16 Juda u përgjegj: “Ç’do t’i themi zotërisë tim? Çfarë fjalë do të përdorim ose si do të mund të justifikohemi? Perëndia ka rigjetur paudhësinë e shërbëtorëve të tu. Ja, jemi skllevër të zotërisë tim, si ne ashtu edhe ai në dorën e të cilit u gjet kupa”.

Иуда а рэспунс: „Че сэ май спунем домнулуй ностру? Кум сэ май ворбим? Кум сэ не май ындрептэцим? Думнезеу а дат пе фацэ нелеӂюиря робилор тэй. Ятэ-не робь ай домнулуй ностру: ной ши ачела ла каре с-а гэсит пахарул.”

17 Por Jozefi tha: “Larg meje një veprim i tillë! Njeriu, në dorën e të cilit u gjet kupa, do të jetë skllavi im; sa për ju, kthehuni në paqe tek ati juaj”.

Дар Иосиф а зис: „Сэ мэ феряскэ Думнезеу сэ фак аша чева! Омул ла каре с-а гэсит пахарул ва фи робул меу, дар вой суици-вэ ынапой ын паче ла татэл востру.”

18 Atëherë Juda iu afrua Jozefit dhe i tha: “Të lutem, zotëria im, lejoje shërbëtorin tënd që t’i thotë një fjalë zotërisë tim, dhe mos u zemëro me shërbëtorin tënd, sepse ti je si Faraoni.

Атунч, Иуда с-а апропият де Иосиф ши а зис: „Те рог, домнул меу, дэ вое робулуй тэу сэ спунэ о ворбэ домнулуй меу ши сэ ну те мыний пе робул тэу! Кэч ту ешть ка Фараон.

19 Zotëria im i pyeti shërbëtorët e tij duke thënë: “A keni ju baba apo vëlla?”.

Домнул меу а ынтребат пе робий сэй, зикынд: ‘Май трэеште татэл востру ши май авець вреун фрате?’

20 Dhe ne iu përgjegjëm zotërisë tim: “Kemi një baba që është plak me një bir të ri, që i ka lindur në pleqëri; i vëllai ka vdekur, kështu ai ka mbetur i vetmi bir i nënës së tij dhe i ati e do”.

Ной ам рэспунс домнулуй меу: ‘Авем ун татэ бэтрын ши ун фрате тынэр, копил фэкут ла бэтрынеця луй; бэятул ачеста авя ун фрате каре а мурит ши каре ера де ла ачеяшь мамэ; ел а рэмас сингур ши татэл луй ыл юбеште.’

21 Atëherë ti u the shërbëtorëve të tu: “Sillmani këtu që të mund ta shoh me sytë e mi”.

Ту ай спус робилор тэй: ‘Адучеци-л ла мине ка сэ-л вэд ку окий мей.’

22 Dhe ne i thamë zotërisë tim: “Fëmija nuk mund ta lërë atin e tij, sepse po të duhej ta linte, i ati do të vdiste”.

Ной ам рэспунс домнулуй меу: ‘Бэятул ну поате пэрэси пе татэл сэу; дакэ-л ва пэрэси, татэл сэу аре сэ моарэ.’

23 Por ti u the shërbëtorëve të tu: “Në rast se vëllai juaj më i ri nuk zbret bashkë me ju, ju nuk do ta shihni më fytyrën time”.

Ту ай спус робилор тэй: ‘Дакэ ну се ва коборы ши фрателе востру ымпреунэ ку вой, сэ ну-мь май ведець фаца.’

24 Kështu që kur u ngjitëm përsëri te shërbëtori yt, ati im, i treguam fjalët e zotërisë tim.

Кынд не-ам суит ла татэл меу, робул тэу, й-ам спус кувинтеле домнулуй меу.

25 Atëherë ati ynë tha: “Kthehuni të na blini pak ushqime”.

Татэл ностру а зис: ‘Дучеци-вэ ярэшь сэ не кумпэраць чева меринде.’

26 Ne u përgjegjëm: “Nuk mund të zbresim atje poshtë; do të zbresim vetëm në rast se vjen me ne vëllai ynë më i vogël; sepse nuk mund ta shohim fytyrën e atij njeriu po të jetë se vëllai ynë më i vogël nuk është me ne”.

Ной ам рэспунс: ‘Ну путем сэ не дучем, дар, дакэ фрателе ностру чел тынэр ва фи ку ной, не вом дуче, кэч ну путем ведя фаца омулуй ачелуя декыт дакэ фрателе ностру чел тынэр ва фи ку ной.’

27 Dhe shërbëtori yt, ati ynë, na u përgjegj: “Ju e dini që gruaja ime më lindi dy bij;

Робул тэу, татэл ностру, не-а зис: ‘Вой штиць кэ невастэ-мя мь-а нэскут дой фий.

28 njëri prej tyre më la dhe unë i thashë: Me siguri ai është bërë copë e çikë dhe nuk e kam parë më qysh atëherë;

Унул а ешит де ла мине ши кред кэ а фост сфышият, негрешит, де фяре, кэч ну л-ам май вэзут пынэ астэзь.

29 dhe po të ma hiqni edhe këtë dhe i ndodh ndonjë fatkeqësi, ju do të kallni në varr pleqërinë time të dhembshme”. (Sheol h7585)

Дакэ-мь май луаць ши пе ачеста ши и се ва ынтымпла врео ненорочире, ку дурере ымь вець коборы бэтрынециле ын Локуинца морцилор.’ (Sheol h7585)

30 Kështu, pra, kur të arrij te shërbëtori yt, ati im, në qoftë se fëmija nuk është me ne, sepse jeta e tij është e lidhur me atë të fëmijës,

Акум, дакэ мэ вой ынтоарче ла робул тэу, татэл меу, фэрэ сэ авем ку ной бэятул де суфлетул кэруя есте недезлипит суфлетул луй,

31 do të ndodhë që, sa të shohë që fëmija nuk është me ne, ai ka për të vdekur; dhe shërbëtorët e tu do ta kenë kallur në varr pleqërinë e shërbëtorit tënd, të atit tonë. (Sheol h7585)

ел аре сэ моарэ кынд ва ведя кэ бэятул ну есте, ши робий тэй вор коборы ку дурере ын Локуинца морцилор бэтрынециле робулуй тэу, татэл ностру. (Sheol h7585)

32 Tani, me qenë se shërbëtori yt është bërë dorëzanë për fëmijën pranë atit tim dhe i ka thënë: “Në rast se nuk do ta rikthej do të jem për gjithnjë fajtor ndaj atit tim”,

Кэч робул тэу с-а пус кезаш пентру копил ши а зис татэлуй меу: ‘Дакэ ну-л вой адуче ынапой ла тине, виноват сэ фиу пентру тотдяуна фацэ де татэл меу.’

33 lejo, pra, tani që shërbëtori yt të mbetet skllav i zotërisë tim në vend të fëmijës, dhe që fëmija të kthehet me vëllezërit e tij.

Ынгэдуе дар, те рог, робулуй тэу сэ рэмынэ ын локул бэятулуй, ка роб ал домнулуй меу, яр бэятул сэ се суе ынапой ку фраций сэй.

34 Sepse si mund të rikthehem tek ati im në qoftë se fëmija nuk është me mua? Ah, mos e pafsha dhembjen që do të pushtonte atin tim!”.

Кум мэ вой путя суи еу ла татэл меу дакэ бэятул ну есте ку мине? Ах! сэ ну вэд мыхниря татэлуй меу!”