Predikuesi 10

1 Mizat e ngordhura e qelbin vajin e parfumierit; kështu pak marrëzi prish vlerën e diturisë dhe të lavdisë.

Le mosche morte fanno puzzare e imputridire l’olio del profumiere; un po’ di follia guasta il pregio della sapienza e della gloria.

2 Zemra e të urtit është në të djathtë të tij, por zemra e budallait është në të majtë të tij.

Il savio ha il cuore alla sua destra, ma lo stolto l’ha alla sua sinistra.

3 Edhe kur budallai ecën rrugës, arsyeja i mungon dhe u tregon të gjithëve se është budalla.

Anche quando lo stolto va per la via, il senno gli manca e mostra a tutti ch’è uno stolto.

4 Në qoftë se zemërimi i një mbreti ndizet kundër teje, mos e lër vendin tënd, sepse gjakftohtësia i fashit fyerjet edhe kur janë të rënda;

Se il sovrano sale in ira contro di te, non lasciare il tuo posto; perché la dolcezza previene grandi peccati.

5 Éshtë një e keqe që kam parë nën diell, një gabim që vjen nga ai që qeveris;

C’è un male che ho veduto sotto il sole, un errore che procede da chi governa:

6 marrëzia është vënë në detyra të larta, ndërsa të pasurit ulen në vënde të ulëta.

che, cioè la stoltezza occupa posti altissimi, e i ricchi seggono in luoghi bassi.

7 Kam parë shërbëtorë mbi kuaj dhe princa të ecin më këmbë si shërbëtorë.

Ho veduto degli schiavi a cavallo, e de’ principi camminare a piedi come degli schiavi.

8 Kush çel një gropë mund të bjerë brënda dhe kush rrëzon një mur mund të kafshohet nga një gjarpër.

Chi scava una fossa vi cadrà dentro, e chi demolisce un muro sarà morso dalla serpe.

9 Kush zhvendos gurë mund të plagoset dhe kush çan drutë vihet në rrezik.

Chi smuove le pietre ne rimarrà contuso, e chi spacca le legna corre un pericolo.

10 Në qoftë se sëpata topitet dhe nuk mprehet, duhet të përdoret me më tepër forcë; por dituria ka epërsinë t’ia dalë gjithnjë mbarë.

Se il ferro perde il taglio e uno non l’arrota, bisogna che raddoppi la forza; ma la sapienza ha il vantaggio di sempre riuscire.

11 Në qoftë se gjarpëri kafshon sepse nuk është magjepsur, magjistari bëhet i kotë.

Se il serpente morde prima d’essere incantato, l’incantatore diventa inutile.

12 Fjalët e gojës të të urtit janë plot hir, por buzët e budallait e shkatërrojnë.

Le parole della bocca del savio son piene di grazia; ma le labbra dello stolto son causa della sua rovina.

13 Fillimi i ligjëratës së tij është budallallëk dhe fundi është marrëzi e dëmshme.

Il principio delle parole della sua bocca è stoltezza, e la fine del suo dire è malvagia pazzia.

14 Edhe sikur budallai t’i shumojë fjalët e tij, njeriu nuk di se çfarë do të ndodhë; kush mund t’i thotë çfarë do të ndodhë pas tij?

Lo stolto moltiplica le parole; eppure l’uomo non sa quel che gli avverrà; e chi gli dirà quel che succederà dopo di lui?

15 Lodhja e budallait e rraskapit, sepse ai nuk di as si të shkojë në qytet.

La fatica dello stolto lo stanca, perch’egli non sa neppur la via della città.

16 Mjerë ti, o vend, mbreti i të cilit është një fëmijë dhe princat e tij ia shtrojnë që në mëngjes!

Guai a te, o paese, il cui re è un fanciullo, e i cui principi mangiano fin dal mattino!

17 Lum ti, o vend, që ke mbret nga një soj fisnik, dhe princa që hanë në kohën e duhur për të vënë në vend forcat e tyre dhe jo për t’u dehur!

Beato te, o paese, il cui re è di nobile lignaggio, ed i cui principi si mettono a tavola al tempo convenevole, per ristorare le forze e non per ubriacarsi!

18 Për shkak të përtacisë trarët e shtëpisë rrëzohen dhe gjerbon për shkak të plogështisë së duarve.

Per la pigrizia sprofonda il soffitto; per la rilassatezza delle mani piove in casa.

19 Një banket shtrohet për t’u dëfryer dhe vera i jep gaz jetës, por paraja i përgjigjet çdo nevojtari.

Il convito è fatto per gioire, il vino rende gaia la vita, e il danaro risponde a tutto.

20 Mos mallko mbretin as me mend dhe mos mallko të pasurin në dhomën tënde të fjetjes, sepse një zog i qiellit mund ta çojë larg zërin tënd, dhe një zog që fluturon mund ta bëjë të ditur këtë gjë.

Non maledire il re, neppur col pensiero; e non maledire il ricco nella camera ove tu dormi; poiché un uccello del cielo potrebbe spargerne la voce, e un messaggero alato pubblicare la cosa.