Predikuesi 10

1 Mizat e ngordhura e qelbin vajin e parfumierit; kështu pak marrëzi prish vlerën e diturisë dhe të lavdisë.

LE mosche morte fanno putire, e ribollir l'olio [odorifero] del profumiere; [così] un poco di stoltizia [guasta] il pregio della sapienza [e] della gloria.

2 Zemra e të urtit është në të djathtë të tij, por zemra e budallait është në të majtë të tij.

[L'uomo] savio ha il suo cuore alla sua destra, e lo stolto l'ha alla sua sinistra.

3 Edhe kur budallai ecën rrugës, arsyeja i mungon dhe u tregon të gjithëve se është budalla.

Lo stolto, eziandio mentre egli cammina per la via, è scemo di senno, e dice a tutti ch'egli [è] stolto.

4 Në qoftë se zemërimi i një mbreti ndizet kundër teje, mos e lër vendin tënd, sepse gjakftohtësia i fashit fyerjet edhe kur janë të rënda;

Se il principe monta in ira contro a te, non lasciar però il tuo luogo; perciocchè la dolcezza fa perdonar di gran peccati.

5 Éshtë një e keqe që kam parë nën diell, një gabim që vjen nga ai që qeveris;

Vi è un male [che] io ho veduto sotto il sole, simile all'errore che procede dal principe.

6 marrëzia është vënë në detyra të larta, ndërsa të pasurit ulen në vënde të ulëta.

[Cioè: ] che la stoltizia è posta in grandi altezze, ed i ricchi seggono in luoghi bassi.

7 Kam parë shërbëtorë mbi kuaj dhe princa të ecin më këmbë si shërbëtorë.

Io ho veduti i servi a cavallo, ed i ricchi camminare a piè come servi.

8 Kush çel një gropë mund të bjerë brënda dhe kush rrëzon një mur mund të kafshohet nga një gjarpër.

Chi cava la fossa caderà in essa; e chi rompe la chiusura il serpente lo morderà.

9 Kush zhvendos gurë mund të plagoset dhe kush çan drutë vihet në rrezik.

Chi rimuove le pietre ne sarà offeso; chi spezza delle legne ne sarà in pericolo.

10 Në qoftë se sëpata topitet dhe nuk mprehet, duhet të përdoret me më tepër forcë; por dituria ka epërsinë t’ia dalë gjithnjë mbarë.

Se il ferro è rintuzzato, e non se ne arrota il taglio, bisogna raddoppiar la forza; ma la sapienza [è] cosa eccellente, per addirizzar [le cose].

11 Në qoftë se gjarpëri kafshon sepse nuk është magjepsur, magjistari bëhet i kotë.

Se il serpente morde, non essendo incantato, niente meglio vale il maldicente.

12 Fjalët e gojës të të urtit janë plot hir, por buzët e budallait e shkatërrojnë.

Le parole della bocca del savio [non sono altro che] grazia; ma le labbra dello stolto lo distruggono.

13 Fillimi i ligjëratës së tij është budallallëk dhe fundi është marrëzi e dëmshme.

Il principio delle parole della sua bocca [è] stoltizia, ed il fine del suo parlare è mala pazzia.

14 Edhe sikur budallai t’i shumojë fjalët e tij, njeriu nuk di se çfarë do të ndodhë; kush mund t’i thotë çfarë do të ndodhë pas tij?

Benchè lo stolto moltiplichi le parole, l'uomo pur non sa ciò che ha da essere; e chi gli dichiarerà ciò che sarà dopo lui?

15 Lodhja e budallait e rraskapit, sepse ai nuk di as si të shkojë në qytet.

La fatica degli stolti li stanca; perciocchè non sanno [la via per] andare alla città.

16 Mjerë ti, o vend, mbreti i të cilit është një fëmijë dhe princat e tij ia shtrojnë që në mëngjes!

Guai a te, o paese, il cui re [è] fanciullo, ed i cui principi mangiano [fin dal]la mattina!

17 Lum ti, o vend, që ke mbret nga një soj fisnik, dhe princa që hanë në kohën e duhur për të vënë në vend forcat e tyre dhe jo për t’u dehur!

Beato te, o paese, il cui re [è] di legnaggio nobile, ed i cui principi mangiano a tempo convenevole, per ristoro, e non per ebbrezza!

18 Për shkak të përtacisë trarët e shtëpisë rrëzohen dhe gjerbon për shkak të plogështisë së duarve.

Per la pigrizia di ambe [le mani] il solaio scade, e per le mani spenzolate gocciola in casa.

19 Një banket shtrohet për t’u dëfryer dhe vera i jep gaz jetës, por paraja i përgjigjet çdo nevojtari.

I conviti si fanno per gioire, e il vino rallegra i viventi; ed i danari rispondono a tutto.

20 Mos mallko mbretin as me mend dhe mos mallko të pasurin në dhomën tënde të fjetjes, sepse një zog i qiellit mund ta çojë larg zërin tënd, dhe një zog që fluturon mund ta bëjë të ditur këtë gjë.

Non dir male del re, non pur nel tuo pensiero; e non dir male del ricco nella camera dove tu giaci; perciocchè alcun uccello del cielo potrebbe portar[ne] la voce, ed alcun [animale] alato rapportar[ne] le parole.