Veprat e Apostujve 6
1 Por në ato ditë, duke u shumuar numri i dishepujve, lindi një murmuritje nga ana e Helenistëve kundër Hebrenjve, sepse vejushat e tyre po liheshin pas dore në shërbimin e përditshëm.
Дэ кадэла дивэ, кала ачиля бут сиклярнэн, эллинистуря холявэнас пэ катутнэн евреен. Вонэ дэдумэнас, со кодэла обджян лэнгэрэн джювлен, савэндэ муле рома, кала роздэн кожно диво хамо.
2 Atëherë të dymbëdhjetët, pasi mblodhën numrin e madh të dishepujve, thanë: “Nuk është mirë që ne të lëmë fjalën e Perëndisë për të shërbyer nëpër tryeza.
Тунчи Дэшудуй акхардэ всавэрэн сиклярнэн тай пхэндэ: — Амэнди нащи тэ ачявэ бути важ лав Дэвлэхкоро, соб тэ лашарэ скаминда.
3 Prandaj, vëllezër, kërkoni midis jush shtatë burra, me dëshmi të mirë, të mbushur me Frymën e Shenjtë dhe me urtësi, të cilëve do t’ua besojmë këtë detyrë.
Колэсти, пхралалэ, вытидэн пэстар эфта манушэн, савэндэ лачи патив и савэ пхэрдиле Фаноґа тай годяґа, и амэ даґа лэнди тэ терэн кадыя бути.
4 Kurse ne do të vazhdojmë t’i kushtohemi lutjes dhe shërbesës së fjalës”.
Еджинэ амэ аваґа тэ мангэпэ и тэ лиджя бути лавэґа.
5 Ky propozim u pëlqeu gjithë dishepujve. Dhe zgjodhën Stefanin, njeri plot besim dhe Frymë të Shenjtë, Filipin, Prohorin, Nikanorin, Timonin, Parmenin dhe Nikollën, një prozelit nga Antiokia.
Со вонэ пхэндэ, всавэрэнди чялиля, тай вытидэне Стефано, манушэ, дэ кастэ сля патявимо тай Свэнто Фано, Филиппо, Прохоро, Никаноро, Тимоно, Пармено тай Николае форостар Антиохия, саво прылиля иудеенгоро сикляримо.
6 I paraqitën pastaj përpara apostujve, të cilët, mbasi u lutën, vunë duart mbi ta.
Лэн тховдэ англа апостолонэн, и кодэла поманглепэ пала лэн и возтховдэ пэ лэн васта.
7 Ndërkaq fjala e Perëndisë po përhapej, dhe numri i dishepujve po shumohej fort në Jeruzalem, edhe një numër i madh priftërinjsh i bindej besimit.
Лав Дэвлэхкоро розджяласпэ, и дэ Ерусалимо ачиля фартэ бут сиклярнэн, и бут рашая прылиле кадэва патявимо.
8 Dhe Stefani, plot besim dhe fuqi, bënte mrekulli dhe shenja të mëdha nëpër popull.
Стефано, мануш, дэ кастэ сле Дэвлэхкэрэ лачимо тай зор, терэлас машкар манушэн барэ дывуря тай допхэнимо.
9 Dhe disa nga sinagoga, që quhej e Libertinëve, të Kirenarëve, të Aleksandrinëve dhe të atyre të Kilikisë dhe të Azisë u ngritën që të grindeshin me Stefanin;
Лэґа ачиле тэ розлэпэ койсавэ мануша, ко пхирэнас дэ синагога отмуклэн пэ воля. Пордэ кади ж пхирэнас киренеянуря, александриянуря, тай кодэла, ко джювдэ дэ Киликия тай дэ Цыкни Азия.
10 por nuk mund t’i bënin ballë urtësisë dhe frymës me anë të së cilës ai fliste.
Нэ Стефано дэдумэлас годяґа и зораґа Фаностар, тай вонэ кадэлэґа нисо на ґалёнас тэ терэ.
11 Atëherë nxitën disa njerëz të thoshnin: “Ne e kemi dëgjuar duke folur fjalë blasfemie kundër Moisiut dhe kundër Perëndisë”.
Тунчи вонэ поддэдумане койсавэн манушэн тэ пхэнэ: «Амэ шундэ, сар Стефано дэдумэл начячюнэ лава пала Моисее и пала Дэвлэ».
12 Edhe e ngacmuan popullin, pleqtë dhe skribët; dhe, iu sulën, e kapën dhe e çuan te sinedri.
Вонэ подваздэне манушэн, пхурэдэрэн и сиклимарен пав Упхэнима. Тунчи схутилдэ Стефано и андэ дэ Синедрионо.
13 Pastaj paraqitën dëshmitarë të rremë që thoshnin: “Ky njeri nuk pushon së foluri fjalë blasfemie kundër këtij vendi të shenjtë dhe kundër ligjit.
Тай подтховдэ хохавнэн допхэнимарен, савэ пхэндэ: — Кадэва мануш всавири вряма пхэнэл налаче лава пала свэнто храмо и Упхэнимо.
14 E kemi dëgjuar, në fakt, duke thënë se ky Jezusi, Nazareasi, do ta rrënojë këtë vend dhe do të ndryshojë ritet që na ka dhënë Moisiu”.
Амэ шундэ, сар вов дэдуманя, со Исусо Назаретостар розмарэла кадэва храмо и парувэла сикляримо, саво пэрэдэня амэнди Моисеи.
15 Dhe të gjithë ata që rrinin në sinedër i ngulën sytë në të, dhe panë fytyrën e tij posi fytyra e një engjëlli.
Всавэрэ кодэла, ко бэшле дэ Синедрионо, чувэнас сама пэ Стефано и дыкхле, со лэхкоро муй исин сар муй ангелостэ.
