< Veprat e Apostujve 26 >

1 Atëherë Agripa i tha Palit: “Ke leje të flasësh për të mbrojtur veten!”. Dhe Pali, si e shtriu dorën, nisi të bëjë mbrojtjen e tij:
Тунчи Агрипа пхэндя Павлости: — Тути домукэлпэ тэ пхэнэс лав пала пэстэ. Павло вазгля пэско васт тай ля тэ дэл дума:
2 “O mbret Agripa, e quaj veten të lumtur që kam mundësi sot të shfajësohem para teje nga të gjitha ato që më kanë akuzuar Judenjtë,
— Тхагар Агрипа! Мэ бахтало тэ допхэнав адес тути пэско чячимос англай всаворэ иудеёря, савэ ужылисарэн ман.
3 veçanërisht sepse ti i njeh të gjitha zakonet dhe çështjet që janë midis Judenjve; prandaj të lutem të më dëgjosh me durim.
Ту фартэ мишто жанэс пала вся, со прилито машкар иудеёря и пала со онэ ханпэ. Колэсти мангав тут, терпиримаса выашун ман.
4 Se cila ka qenë mënyra ime e të jetuarit që nga rinia, të cilën e kalova tërësisht në Jeruzalem në mes të popullit tim, të gjithë Judenjtë e dinë.
Всаворэ иудеёря жанэн, сар мэ тэрнимастар жувавас машкар мэрно народо андо Иерусалимо.
5 Ata më njohin qysh atëherë dhe mund të dëshmojnë, po deshën, se kam jetuar si farise, sipas sektit më të drejtë të fesë sonë.
Онэ дэлмут жанэн ман, и сар закамэна, допхэнэна, со мэ сымас фарисеё и жувавас пав майсасто сытяримос андэ амаро патявимос.
6 Dhe tani ndodhem para qjyqit për shpresën e premtimit që u ka bërë Perëndia etërve tanë,
Ай адес мэ тэрдював англав сындо пала пэстири надия пэ лав, саво дя о Дэл амарэнди дадэнди.
7 premtim të cilin dymbëdhjetë fiset tona, që i shërbejnë me zell ditë e natë Perëndisë, shpresojnë ta fitojnë; për këtë shpresë, o mbret Agripa, unë jam akuzuar nga Judenjtë.
Дэшудуй родоря амарэ народостирэ дес и рят всавораса зораса терэн бути важо Дэл тай ажутярэн, кала терэлапэ кадва лав. Пала надия пэ када, тхагар, ман ужылисарэн иудеёря.
8 Përse vallë mendoni se është e pabesueshme që Perëndia t’i ringjallë të vdekurit?
Тумэ бинэн, со пхарэс тэ патян андо кода, со о Дэл жундярэл мулэн?
9 Unë vetë mendova se ishte detyra ime të bëj shumë gjëra kundër emrit të Jezusit Nazarenas.
И мэ кадя ж гындосаравас, со манди трэбуй тэ тирав вся, со андэ мэрно зор, пэ холи алавэсти Исусостирэс андав Назарето.
10 Dhe këtë kam bërë në Jeruzalem; mbasi kam marrë pushtet nga krerët e priftërinjve, futa në burg shumë shenjtorë dhe, kur i vrisnin, jepja miratimin tim.
Када мэ и теравас андо Иерусалимо. Мэ прилем зор лэ барэ рашаендар и пхандававас андо баруно бутэн свэнтонэ манушэн, ай кала лэн сындосарэнас по миримос, мэ отдавас пала када пэско гласо.
11 Dhe shpesh, duke shkuar nga një sinagogë te tjetra, i kam detyruar të blasfemojnë dhe, me zemërim të madh kundër tyre, i kam përndjekur deri në qytetet e huaja.
Мэ бут молоря маравас лэн андэ всаворэ синагоги, кай онэ тэ отпхэндён пэстирэ патявимастар. Мэ сымас кацаво холяко пэр лэндэ, со гонисаравас лэн андэ авэр фороря.
12 Në kohën kur unë po merresha me këtë punë dhe po shkoja në Damask me autorizim dhe me fuqi të plota nga krerët e priftërinjve,
Екхвар мэ ладавас андо Дамаско припхэнимаса и зораса лэ барэ рашаендар.
13 në mesditë, o mbret, në rrugë unë pashë një dritë nga qielli që shkëlqente më shumë se dielli, e cila vetëtiu rreth meje dhe rreth atyre që udhëtonin me mua.
Пав дром кордэ, тхагар, мэ удикхлем удуд болыбнастар, саво свэнтояспэ майфартэ, сар о кхам. Мэ и ко жалас манца ашылепэ андрал калэс удудэстар.
14 Mbasi të gjithë ne ramë përtokë, dëgjova një zë që po më fliste dhe më tha në gjuhën hebraike: “Saul, Saul, pse më përndjek? Éshtë e rëndë për ty të godasësh me shkelm kundër gjembave”.
Амэ всаворэ пэле пэ пхув, ай мэ ашундэм гласо, саво дэлас дума манца пай евреёнэндири шыб: «Савло! Савло! Сости ту гонисарэс Ман? Пхарэс тути тэ жас пэр Мандэ».
15 Unë thashë: “Kush je ti, Zot?”. Ai tha: “Unë jam Jezusi, të cilin ti e përndjek.
Тунчи мэ пушлем: «Ко Ту, Рай?» «Мэ Исусо, Савэс ту гонисарэс, — пхэндя Рай. —
16 Por çohu dhe rri në këmbë, sepse prandaj të jam shfaqur: që të të vë shërbyes dhe dëshmues për gjërat që ke parë dhe për ato për të cilat unë do të shfaqem,
Вщи и тэрдюв. Мэ авилем, кай тэ тирав тут Мэрнэ бутярнэса, кай ту тэ роспхэнэс пала кода, со дикхлян, со Мэ тути сикавава.
17 duke të zgjedhur ty nga populli dhe nga johebrenjtë, tek të cilët po të dërgoj tani,
Мэ фэрисарава тут тирэ народостар и найиудеёндар, савэндэ Мэ тут бишалав.
18 që t’u çelësh sytë atyre dhe t’i kthesh nga errësira në dritë dhe nga pushteti i Satanit te Perëndia, që të marrin me anë të besimit në mua faljen e mëkateve dhe një trashëgim midis të shenjtëruarve”.
Кай ту отпхэрнадян лэнди якха и обрисардян лэ калимастар кав удуд, тай рисардян лэн андав Сатанаско васт кав Дэл, соб лэндирэ бэзэха тэ авэн эртисардэ и онэ тэ авэн машкар кола, кас Мэ свэнтосардэм патявимаса андэр Мандэ».
19 Prandaj, o mbret Agripa, unë nuk kam qenë i pabindur ndaj vegimit qiellor.
Тхагар Агрипа, манди нащи сас тэ на кандав болыбнаско дикхимос.
20 Por në fillim atyre në Damask, pastaj në Jeruzalem, në mbarë krahinën e Judesë dhe johebrenjve, u kam shpallur të pendohen dhe të kthehen te Perëndia, duke bërë vepra të denja pendimi.
Майанглал мэ ашылем тэ роспхэнав колэнди, ко сас андо Дамаско, тунчи колэнди, ко жувэнас андо Иерусалимо и андэ Иудея. Ай тунчи ашылем тэ пхэнав найиудеёнди, кай онэ тэ каисавэн аглав Дэл тай тэ сикавэн рындонэнца, со онэ чячимаса каисайле.
21 Për këto gjëra Judenjtë, mbasi më kapën në tempull, u orvatën të më vrasin.
Пала када иудеёря схутилдэ ман андо храмо и камле тэ умарэн.
22 Por, për shkak të ndihmës që pata nga Perëndia deri në këtë ditë, vazhdova t’u dëshmoj të vegjëlve dhe të mëdhenjve, duke mos thënë tjetër përveç atyre që profetët dhe Moisiu thanë se duhet të ndodhnin,
Нэ о Дэл жыкай адесутно дес поможысарэл манди, и акэ мэ тэрдював катэ и допхэнав цэкнэнди тай барэнди. Мэ пхэнав качи кода, со пхэнэнас пророкоря и Моисеё.
23 domethënë: që Krishti duhej të vuante dhe që, duke qenë i pari i ringjallur prej së vdekuris, duhej t’i shpallte dritën popullit dhe johebrenjve”.
Мэ пхэнав, со лэ Христости трэбуй сас тэ пэрэандярэл грыжа, англунэсти тэ жундёл андай мулэ тай тэ роспхэнэл амарэ народости, тай найиудеёнди пала удуд».
24 Dhe, ndërsa Pali i thoshte këto gjëra në mbrojtje të tij, Festi tha me zë të lartë: “Pal, ti je tërbuar; studimet e shumta të bënë të shkallosh”.
Кала вов кадя дэлас дума, Фэсто цыписайля. — Ту на андэ пэстири годи, Павло! Баро ервалимос заандярдя тут годятар!
25 Por ai tha: “Unë nuk jam tërbuar, shumë i shkëlqyeri Fest, por them fjalë të së vërtetës dhe të mendjes së shëndoshë.
Павло пхэндя: — Пативало Фэсто, мэ на диляйлем, ай кода, со мэ пхэнав исин чячимос и годявимос.
26 Sepse mbreti, të cilit unë po i flas lirisht, është i mirinformuar për këto gjëra, sepse unë jam i bindur se asnjë nga këto gjëra nuk është e panjohur për të, sepse e gjithë kjo nuk është bërë në fshehtësi.
Тхагар, англав саво мэ отпхэрнадо дав дума, када вся жанэл. Мэ патяв, со вся када, на сас гаравдо лэстар, кадя сар сас тердо на андо гаравдо тхан.
27 O mbret Agripa, a u beson profetëve? Unë e di se ti beson”.
Тхагар Агрипа, ту патяс пророконди? Мэ жанав, со патяс!
28 Atëherë Agripa i tha Palit: “Për pak dhe po ma mbush mendjen të bëhem i krishterë”.
— Ту кадя сыго камэс тэ терэс ман христианиноса? — пхэндя Агрипа лэ Павлости.
29 Pali i tha: “Dhëntë Perëndia që në pak ose në shumë kohë jo vetëm ti, por edhe të gjithë ata që sot po më dëgjojnë, të bëhen të tillë, sikurse jam unë, përveç këtyre zinxhirëve”.
Павло пхэндя: — Скачи када вряма тэ на авэл, сыго ай лунго, мэ мангав Дэвлэс, кай качи най екх ту, нэ и всаворэ, ко ашунэл ман адес, тэ ашэн, сар мэ, качи билэпунзэ.
30 Mbasi tha këto gjëra, mbreti u ngrit dhe me të qeveritari, Berenike dhe ata që ishin ulur me ta.
Тунчи тхагар вщиля, и лэса вщиле баро рай, Берника и всаворэ, ко сас лэнца.
31 Mbasi u hoqën mënjanë, folën me njëri-tjetrin dhe thanë: “Ky njeri nuk ka bërë asgjë që të meritojë vdekjen ose burgun”.
Онэ выжыле тай пхэнэнас екх екхэсти: — Кадва мануш на тердя нисо, кай лэс тэ умарэн чи тэ запхандавэн андэ лэпунзэ.
32 Atëherë Agripa i tha Festit: “Ky njeri mund të ishte liruar, po të mos i ishte apeluar Cezarit”.
— Мэ отмуклем бы лэс, нэ вов мангля сындо кав императоро, — пхэндя Агрипа Фэстости.

< Veprat e Apostujve 26 >