Veprat e Apostujve 23

1 Pali, duke shikuar nga sinedri, tha: “Vëllezër, deri në këtë unë jam sjellë përpara Perëndisë me ndërgjegje krejt të mirë”.

Павло мишто вдикхляпэ пэ Синедрионо и пхэндя: — Пхралалэ, жыкай адесутно дес мэ жувавас жужаса пативаса англав Дэл.

2 Kryeprifti Anania u dha urdhër atëherë atyre që ishin pranë tij ta godisnin në gojë.

Катэ о баро рашай Анания припхэндя колэнди, ко тэрдёлас пашэ лэ Павлоса, тэ арэсэл лэс пай ушта.

3 Atëherë Pali i tha: “Perëndia do të të godasë ty, o mur i zbardhur. Ti je ulur të më gjykosh sipas ligjit dhe, duke e nëpërkëmbur atë, jep urdhër të më godasin”.

Тунчи Павло пхэндя: — О Дэл арэсэла тут, дуемуенго мануш! Ту бэшэс катэ, соб тэ сындосарэс ман пав Законо ай ежэно отжас лэ Законостар, и припхэнэс тэ марэн ман!

4 Dhe ata që ishin të pranishëm thanë: “E fyen ti kryepriftin e Perëndisë?”.

Кола, савэ тэрдёнас пашав Павло, пхэндэ лэсти: — Ту со, акушэс лэ барэ рашаес лэ Дэвлэс?

5 Pali u përgjigj: “Nuk e dija, o vëllezër, se është kryeprift, sepse është shkruar: “Ti nuk do të flasësh keq për princin e popullit tënd””.

Ай Павло пхэндя: — Пхралалэ, мэ на жанглем, со вов баро рашай. О Пистросаримос пхэнэл: «На пхэн вырито палав пхурэдэр тирэ народостар».

6 Pali, pra, duke ditur se një pjesë ishte nga saducenj dhe tjetra nga farisenj, i thirri sinedrit: “Vëllezër, unë jam farise, bir farisenjsh; për shkak të shpresës dhe të ringjalljes të së vdekurve unë po gjykohem”.

Павло жанэлас, со андо Синедрионо екх сас садукеёря, ай авэр — фарисеёря. Колэсти вов зоралэ гласоса пхэндя: — Пхрала, мэ фарисеё, шаво фарисеёстиро! Ай ман сындосарэн палай надия, со мулэ жундёна.

7 Sapo tha këtë, lindi një grindje ndërmjet farisenjve dhe saducenjve, dhe kuvendi u përça;

Кала вов када пхэндя, фарисеёря тай садукеёря ашыле тэ споринпэ, и стидимос розжыляпэ андэ дума.

8 sepse saducenjtë thonë se nuk ka ringjallje, as engjëll, as frymë, ndërsa farisenjtë pohojnë edhe njërën dhe tjetrën.

Колэсти со садукеёря пхэнэн, со и мулэ на жундён и нинай ни ангелонэн, ни духонэн. Ай фарисеёря патян, со исин и кода и авэр.

9 Atëherë u bë një zhurmë e madhe. Skribët e palës së farisenjve u çuan në këmbë dhe protestonin duke thënë: “Ne nuk gjejmë asgjë të keqe te ky njeri; dhe nëse i ka folur një frymë ose një engjëll të mos luftojmë kundër Perëndisë”.

Вазгляпэ баро цыпимос, коисавэ сытяримаря Законостирэ андай фарисеёря холяса пхэндэ: — Амэ на дикхас андэ кадва мануш нисо вырито. Со, кала лэсти пхэнэлас духо чи ангело?

10 Dhe duke qenë se grindja po shtohej, tribuni, nga druajtja se mos Pali bëhej copa-copa prej tyre, u dha urdhër ushtarëve të zbresin dhe ta heqin nga mesi i tyre, dhe ta çojnë përsëri në fortesë.

Онэ линэ тэ споринпэ кадя, со пхурэдэр мия халавдэн дарайля, соб лэ Павлос тэ на росшынэн пэ котора, и припхэндя халавдэнди зораса тэ выхутилэн лэс лэндар и тэ уандярэн андэ халавдэнго чер.

11 Një natë më pas, Zoti iu shfaq atij dhe tha: “Pal, kurajo, sepse sikurse ke dhënë dëshmi për mua në Jeruzalem, ashtu duhet të dëshmosh edhe në Romë”.

Пэ авэр рят кав Павло авиля о Рай и пхэндя: — Ав састэса! Сар ту допхэнэсас пала Мандэ андо Иерусалимо, кадя ж ту трэбуй тэ допхэнэс и андо Римо.

12 Kur zbardhi dita, disa Judenj kurdisën një komplot duke u lidhur me betim që të mos hanë dhe të mos pinë derisa të kenë vrarë Palin.

Ай дэнзор коисавэ иудеёря стидэпэ и солахадэ нисо тэ на хан и тэ на пэн жыкай, кала умарэна лэ Павлос.

13 Ata që kishin bërë këtë komplot ishin më tepër se dyzet.

Кадя допхэндэпэ тэ терэн варикай саранда манушэн.

14 Ata u paraqitën para krerëve të priftërinjve dhe para pleqve dhe thanë: “Ne jemi lidhur me betim të mos vëmë gjë në gojë, derisa të vrasim Palin.

Онэ жыле кай барэ рашая и пхурэдэра тай пхэндэ: — Амэ солахадям нисо тэ на лас андо муй, жыкай на умараса лэ Павлос.

15 Ju, pra, me sinedrin, i bëni një kërkesë tribunit që t’jua sjellë nesër, gjoja se doni ta hetoni më thellë çështjen e tij; dhe ne, para se të afrohet, do të jemi gati ta vrasim”.

Ай икхатар тумэ и Синедрионо мангэн пхурэдэрэс мия халавдэн тэ анэн лэс тумэндэ важ кода, соб майпашэ тэ роздикхэн лэско рындо. Ай амэ аваса гытомэ и умараса лэс инке жыкай, кала вов дожала кардэ.

16 Por djali i motrës së Palit, si e mori vesh kurthin, rendi në fortesë dhe, mbasi hyri, i tregoi Palit.

Палай кадай чёрэхани дума ужангля лэ Павлоско пхэятиро шаво. Вов жыля андо халавдэнго чер и роспхэндя када лэ Павлости.

17 Atëherë Pali thirri një nga centurionët pranë vetes dhe i tha: “Çoje këtë djalë tek kryemijëshi, sepse ka diçka për t’i thënë”.

Тунчи Павло подакхардя екхэс андай шэлэнго и пхэндя лэсти: — Одандярэн акалэс шаворэс кав пхурэдэр мия халавдэн, лэстэ исин варисо тэ пхэнэл.

18 Atëherë ai e mori dhe e çoi tek kryemijëshi dhe tha: “Pali, i burgosuri, më thirri dhe m’u lut të të sjell këtë djalë, sepse ka diçka për të të thënë”.

Пхурэдэр шэлэн халавдэн одандярдя лэ шаворэс кав пхурэдэр мия халавдэн и пхэндя: — Павло, саво бэшэл затердо, акхардя ман и мангля тэ анав калэс шаворэс тутэ. Лэстэ исин варисо тэ пхэнэл тути.

19 Atëherë kryemijësi e kapi për dore, e mori mënjanë dhe e pyeti: “Çfarë ke për të më thënë?”.

Пхурэдэр мия халавдэн ля лэ шаворэс палав васт, одандярдя андэ риг тай пушля: — Со ту манди камэс тэ роспхэнэс?

20 Ai tha: “Judenjtë janë marrë vesh që të të kërkojnë që nesër ta nxjerrësh Palin poshtë, në sinedër, se gjoja dashkan ta hetojnë më thellë çështjen e tij.

Шаворо пхэндя: — Иудеёря допхэндэпэ тэ мангэн тут, соб ту тэ анэс тэся лэ Павлос по Синедрионо, сар бы важ кода, соб майфэдэр вся тэ ужанэн.

21 Prandaj ti mos ua vër veshin, sepse më shumë se dyzet burra nga ata kanë ngritur kurth kundër tij, sepse janë zotuar duke u lidhur me betim, të mos hanë e të mos pinë, derisa ta kenë vrarë; dhe tani janë gati dhe presin që ti t’ua lejosh atyre”.

Нэ ту калэсти на патя, колэсти со лэс поджутярэн майбут, сар саранда манушэн. Онэ солахадэ тэ на хан и тэ на пэн, жыкай на умарэна лэс. И онэ тэрдён гытосардэ и ажутярэн, со ту стерэса кадя, сар онэ мангле.

22 Tribuni, pra, e la të shkojë djalin, duke e urdhëruar që të mos i tregojë kurrkujt se e kishte vënë në dijeni për këto gjëra.

Тунчи пхурэдэр мия халавдэн отмукля шаворэс тай пхэндя лэсти: — Никасти на роспхэн пала кода, со ту манди пхэндян.

23 Pastaj thirri dy centurionë dhe u tha: “Bëni gati që nga ora tre e natës dyqind ushtarë, shtatëdhjetë kalorës dhe dyqind shtizëmbajtës, për të shkuar deri në Cezare”.

Тунчи пхурэдэр мия халавдэн выакхардя дуй пхурэдэрэн шэлэн халавдэн и припхэндя: — Гытосарэн дуйшэл халавдэн, эхтадэш, савэ бэшэн пэ граста, и дуйшэл, савэ андярэн копьюря, кай тэ жас андэ Кесария андэ иня чясоря ратятерэ.

24 Dhe u tha të bëjnë gati kuajt që ta hipte Pali dhe ta çonin shëndoshë e mirë te qeveritari Feliks.

Гытосарэн лэ Павлости грастэс, кай бибидако тэ доладэл вов кав баро рай Фэликсо.

25 Ai shkroi një letër me këtë përmbajtje:

И вов пистросардя кацаво лил:

26 “Klaud Lisia, qeveritarit shumë të shkëlqyeshëm Feliks, shëndet.

«Клавдиёстар Лисиёстар, Пативалэсти барэ раести Фэликсости: Тэ авэс бахтало!

27 Ky njeri ishte kapur nga Judenjtë që ishin gati ta vrisnin, kur ia mbërrita unë me ushtarët dhe e lirova, sepse mora vesh se ishte qytetar romak.

Иудеёря схутилдэ калэс манушэс и стидэнаспэ тэ умарэн лэс. Нэ мэ ужанглем, со вов римоско мануш, авилем халавдэнца и фэрисардэм лэс.

28 Dhe, duke dashur të di fajin për të cilin e akuzonin, e nxora para sinedrit të tyre.

Мэ камлем тэ ужанав, андэр со онэ лэс ужылисарэн, тай андэм лэс андэ лэнго Синедрионо.

29 Përfundova se e kishin akuzuar për çështje që lidheshin me ligjin e tyre dhe që ai nuk kishte asnjë faj që të meritonte vdekjen e as burgimin.

Мэ аракхлем, со онэ ужылисарэн лэс пала лэнго Законо, нэ пэ лэстэ нинай нисаво ужылимос, пала сави трэбуй тэ умарэн чи тэ запхандавэн андэ лэпунзэ.

30 Dhe, kur më njoftuan për kurthin që Judenjtë i ngritën këtij njeriu, ta nisa menjëherë, duke u dhënë urdhër paditësve të parashtrojnë para teje ankimet që kanë kundër tij. Qofsh me shëndet!”.

Нэ кала манди пхэндэ, со лэс камэн тэ умарэн, тай мэ сыго одандярдэм лэс тутэ и припхэндэм колэнди, ко ужылисарэл лэс, тэ допхэнэн пэстирэ лава англав тутэ».

31 Ushtarët, pra, sipas urdhrit të dhënë, morën në dorëzim Palin dhe e çuan natën në Antipatridë.

Тунчи халавдэ тердэ кода, со лэнди припхэндэ, линэ Павлос тай рятяса андярдэ андэ Антипатрисо.

32 Të nesërmen, pasi ua lanë si detyrë kalorësve të shkojnë me të, u kthyen në fortesë.

Ай пэ авэр дес халавдэ пэ граста андярдэ лэс майдур, а авэр халавдэ рисайле андо халавдэнго чер.

33 Ata, pasi arritën në Cezare dhe ia dorëzuan letrën qeveritarit, i paraqitën edhe Palin.

Кала кола, савэ ладэнас пэ граста, авиле андэ Кесария, отдинэ о лил барэ раести тай пэрэдинэ лэсти Павлос.

34 Mbasi e lexoi letrën, qeveritari e pyeti Palin nga ç’krahinë ishte; dhe, kur mori vesh se ishte nga Kilikia,

Баро рай пробиндя лил тай пушля Павлостар, андай сави вов пхув. Кала вов ужангля, со Павло андай Киликия,

35 i tha: “Unë do të të dëgjoj kur të mbrrijnë edhe paditësit e tu”. Dhe urdhëroi që ta ruanin në pretoriumin e Herodit.

пхэндя: — Мэ выашунава тут кала авэна кола, ко ужылисарэл тут, — и припхэндя соб лэ Павлос тэ запхандавэн андо баро чер Иродоско.