2 e Korintasve 7

1 Duke i pasur këto premtime, o të dashur, le ta pastrojmë veten nga çdo ndotje e mishit dhe e frymës dhe ta përfundojmë shenjtërimin tonë në druajtjen e Perëndisë.

Ko ia, ʻe kāinga ʻofeina, ʻi heʻetau maʻu ʻae ngaahi talaʻofa ni, ke tau fakamaʻa ʻakitautolu mei he ʻuli kotoa pē ʻoe kakano mo e laumālie, ʻo fakahaohaoa ʻae māʻoniʻoni ʻi he manavahē ki he ʻOtua.

2 Na pranoni; ne nuk i kemi bërë padrejtësi askujt, nuk kemi korruptuar askënd, nuk ia hodhëm askujt.

Mou maʻu ʻakimautolu; naʻe ʻikai te mau fai taʻetotonu ki ha tokotaha, naʻe ʻikai te mau fakaangahalaʻi ha tokotaha, naʻe ʻikai te mau kākaaʻi ha tokotaha.

3 Këtë nuk e them për dënim, sepse që më parë iu thashë se jeni në zemrat tona për të vdekur bashkë dhe për të jetuar bashkë.

‌ʻOku ʻikai te u lea ko ha tautea: he kuo ʻosi ʻeku tala atu, ʻoku mou ʻi homau loto ke mau mate mo moʻui mo kimoutolu.

4 Jam shumë i hapur me ju dhe kam me se të mburrem për ju; jam plot me ngushullim dhe jam jashtë mase i gëzuar në gjithë shtrëngimin tonë.

‌ʻOku lahi ʻeku faʻa lea atu kiate kimoutolu, ʻoku ou vikiviki lahi koeʻuhi ko kimoutolu: kuo fakafonu au ʻi he fiemālie, ʻoku ou fiefia lahi ʻaupito ʻi heʻemau mamahi kotoa pē.

5 Sepse, kur erdhëm në Maqedoni, mishi ynë nuk pati fare prehje, por u shtrënguam në të gjitha mënyrat: jashtë betejë, përbrenda frikë.

Koeʻuhi ʻi heʻemau hoko ki Masitōnia, naʻe ʻikai ha mālōlō ki homau kakano, ka naʻe fakamamahi ʻakimautolu mei he potu kotoa pē; naʻe ʻituʻa ʻae ngaahi tau, pea ʻi loto ʻae manavahē.

6 Por Perëndia, që ngushëllon të pikë-lluarit, na ngushëlloi me ardhjen e Titit,

Ka ko e ʻOtua, ʻoku ne fakafiemālieʻi ʻakinautolu kuo lī ki lalo, naʻa ne fakafiemālieʻi ʻakimautolu, ʻi he haʻu ʻa Taitusi;

7 dhe jo vetëm me ardhjen e tij, por edhe me ngushëllimin që ai pati prej jush; ai na tregoi dëshirën tuaj të madhe, lotët tuaja, zellin tuaj për mua, kaq sa u gëzova më tepër,

Pea naʻe ʻikai ʻi heʻene haʻu pe, ka ʻi he fakafiemālie ʻaia naʻe fakafiemālie ai ia ʻiate kimoutolu, ʻi heʻene tala kiate kimautolu hoʻomou holi lahi, mo hoʻomou mamahi, mo hoʻomou feinga kiate au; ko ia naʻe ʻāsili ai ʻeku fiefia.

8 sepse, ndonëse edhe ju kam trishtuar me letrën time, nuk më vjen keq, ndonëse më pati ardhur keq, sepse shoh se ajo letër, edhe pse për pak kohë, ju trishtoi.

He ʻoku ʻikai te u fakatomala ʻi heʻeku fakamamahi ʻakimoutolu ʻaki ʻae tohi, ka naʻaku fakatomala ai: he ʻoku ou vakai ko e tohi ko ia, kuo ne fakamamahi ʻakimoutolu, kae fuoloa siʻi pe.

9 Tani po gëzohem, jo sepse u trishtuat, por sepse u trishtuat për pendim, sepse u trishtuat sipas Perëndisë, që të mos ju bëhet juve ndonjë dëm nga ne.

Ka ko eni, ʻoku ou fiefia, ʻoku ʻikai ʻi homou fakamamahi, ka ʻi homou mamahi ki he fakatomala: he naʻa mou mamahi ʻo tāau mo e ʻOtua, ke ʻoua naʻa mou masiva ʻi ha meʻa ʻe taha ʻiate kimautolu.

10 Trishtimi sipas Perëndisë në fakt, sjell pendim për shpëtim, për të cilin njeriu nuk i vjen keq, por trishtimi i botës shkakton vdekje.

He ko e mamahi ʻoku taau mo e ʻOtua ʻoku ne langaki ʻae fakatomala ki he fakamoʻui, ʻe ʻikai toe fakatomala ai: ka ko e mamahi fakamaama, ʻoku ne langaki ʻae mate.

11 Në fakt, ja sa kujdes shkaktoi te ju pikëllimi sipas Perëndisë, madje sa fjalë për të kërkuar ndjesë, sa zemëratë, sa druajtje, sa dëshirë të zjarrtë, sa zell, sa kënaqësi! Me çdo mënyrë ju e treguat se jeni të pastër në këtë çështje.

Vakai eni ki he meʻa ni pe, ʻa hoʻomou mamahi ʻo taau mo e ʻOtua, ki he faʻa fai naʻa ne fakatupu ʻiate kimoutolu, ʻio, ʻae fakaʻataʻatā ʻo kimoutolu, ʻae fakaʻiseʻisa, ʻae manavahē, ʻae holi lahi, ʻio, ʻae fai feinga, ʻa ʻetau tautea! Kuo mou fakahā ʻaki ia kotoa pē ʻa hoʻomou ʻataʻatā ʻi he meʻa ni.

12 Edhe pse ju shkrova, nuk e bëra as për atë që e bëri padrejtësinë, as për atë që e pësoi, por që të shfaqet në mes tuaj kujdesi ynë që kemi për ju përpara Perëndisë.

Ko ia ne u tohi kiate kimoutolu, ka naʻe ʻikai koeʻuhi ko ia pe naʻe fai ʻae kovi, pe ko ia pe naʻa ne mamahi ʻi he kovi, ka koeʻuhi ke hā ai kiate kimoutolu ʻemau tokanga kiate kimoutolu ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua.

13 Prandaj ne u ngushëlluam për shkak të ngushëllimit tuaj dhe u gëzuam aq më tepër për gëzimin e Titit, sepse fryma e tij u shlodh nga ju të gjithë.

Ko ia naʻa mau fiemālie ʻi hoʻomou fiemālie: pea naʻe lahi hake ʻaupito ʻemau fiefia koeʻuhi ko e fiefia ʻa Taitusi, he naʻe fakafiemālieʻi hono laumālie ʻekimoutolu kotoa pē.

14 Prandaj, në qoftë se u mburra për ndonjë gjë tek ai për ju, nuk u turpërova por, ashtu si ju kemi treguar të gjitha gjërat me vërtetësi, kështu edhe mburrja jonë te Titi doli e vërtetë.

He kapau naʻaku polepole ʻi ha meʻa kiate ia koeʻuhi ko kimoutolu, ʻoku ʻikai te u mā ai; kae hangē ko ʻemau lea kimoutolu ʻi he meʻa kotoa pē, ʻoku pehē pe mo ʻemau polepole ʻi he ʻao ʻo Taitusi, ʻoku ʻilo ia ko e moʻoni.

15 Dhe ai ka një dashuri të madhe për ju, kur kujton bindjen e ju të gjithëve dhe si e pritët atë me frikë dhe me të dridhura.

Pea ko ʻene manavaʻofa ʻoku lahi hake ʻaupito kiate kimoutolu, ʻi heʻene manatu ki he talangofua ʻamoutolu kotoa pē, pea mo hoʻomou maʻu ia ʻi he manavahē mo e tetetete.

16 Gëzohem, pra, që në çdo gjë mund të besoj në ju.

Pea ʻoku ou fiefia ʻi heʻeku falala kiate kimoutolu ʻi he meʻa kotoa pē.