2 e Korintasve 7

1 Duke i pasur këto premtime, o të dashur, le ta pastrojmë veten nga çdo ndotje e mishit dhe e frymës dhe ta përfundojmë shenjtërimin tonë në druajtjen e Perëndisë.

ataeva he priyatamAH, etAdRzIH pratijJAH prAptairasmAbhiH zarIrAtmanoH sarvvamAlinyam apamRjyezvarasya bhaktyA pavitrAcAraH sAdhyatAM|

2 Na pranoni; ne nuk i kemi bërë padrejtësi askujt, nuk kemi korruptuar askënd, nuk ia hodhëm askujt.

yUyam asmAn gRhlIta| asmAbhiH kasyApyanyAyo na kRtaH ko'pi na vaJcitaH|

3 Këtë nuk e them për dënim, sepse që më parë iu thashë se jeni në zemrat tona për të vdekur bashkë dhe për të jetuar bashkë.

yuSmAn doSiNaH karttamahaM vAkyametad vadAmIti nahi yuSmAbhiH saha jIvanAya maraNAya vA vayaM yuSmAn svAntaHkaraNai rdhArayAma iti pUrvvaM mayoktaM|

4 Jam shumë i hapur me ju dhe kam me se të mburrem për ju; jam plot me ngushullim dhe jam jashtë mase i gëzuar në gjithë shtrëngimin tonë.

yuSmAn prati mama mahetsAho jAyate yuSmAn adhyahaM bahu zlAghe ca tena sarvvaklezasamaye'haM sAntvanayA pUrNo harSeNa praphullitazca bhavAmi|

5 Sepse, kur erdhëm në Maqedoni, mishi ynë nuk pati fare prehje, por u shtrënguam në të gjitha mënyrat: jashtë betejë, përbrenda frikë.

asmAsu mAkidaniyAdezam AgateSvasmAkaM zarIrasya kAcidapi zAnti rnAbhavat kintu sarvvato bahi rvirodhenAntazca bhItyA vayam apIDyAmahi|

6 Por Perëndia, që ngushëllon të pikë-lluarit, na ngushëlloi me ardhjen e Titit,

kintu namrANAM sAntvayitA ya IzvaraH sa tItasyAgamanenAsmAn asAntvayat|

7 dhe jo vetëm me ardhjen e tij, por edhe me ngushëllimin që ai pati prej jush; ai na tregoi dëshirën tuaj të madhe, lotët tuaja, zellin tuaj për mua, kaq sa u gëzova më tepër,

kevalaM tasyAgamanena tannahi kintu yuSmatto jAtayA tasya sAntvanayApi, yato'smAsu yuSmAkaM hArddavilApAsaktatveSvasmAkaM samIpe varNiteSu mama mahAnando jAtaH|

8 sepse, ndonëse edhe ju kam trishtuar me letrën time, nuk më vjen keq, ndonëse më pati ardhur keq, sepse shoh se ajo letër, edhe pse për pak kohë, ju trishtoi.

ahaM patreNa yuSmAn zokayuktAn kRtavAn ityasmAd anvatapye kintvadhunA nAnutapye| tena patreNa yUyaM kSaNamAtraM zokayuktIbhUtA iti mayA dRzyate|

9 Tani po gëzohem, jo sepse u trishtuat, por sepse u trishtuat për pendim, sepse u trishtuat sipas Perëndisë, që të mos ju bëhet juve ndonjë dëm nga ne.

ityasmin yuSmAkaM zokenAhaM hRSyAmi tannahi kintu manaHparivarttanAya yuSmAkaM zoko'bhavad ityanena hRSyAmi yato'smatto yuSmAkaM kApi hAni ryanna bhavet tadarthaM yuSmAkam IzvarIyaH zoko jAtaH|

10 Trishtimi sipas Perëndisë në fakt, sjell pendim për shpëtim, për të cilin njeriu nuk i vjen keq, por trishtimi i botës shkakton vdekje.

sa IzvarIyaH zokaH paritrANajanakaM niranutApaM manaHparivarttanaM sAdhayati kintu sAMsArikaH zoko mRtyuM sAdhayati|

11 Në fakt, ja sa kujdes shkaktoi te ju pikëllimi sipas Perëndisë, madje sa fjalë për të kërkuar ndjesë, sa zemëratë, sa druajtje, sa dëshirë të zjarrtë, sa zell, sa kënaqësi! Me çdo mënyrë ju e treguat se jeni të pastër në këtë çështje.

pazyata tenezvarIyeNa zokena yuSmAkaM kiM na sAdhitaM? yatno doSaprakSAlanam asantuSTatvaM hArddam AsaktatvaM phaladAnaJcaitAni sarvvANi| tasmin karmmaNi yUyaM nirmmalA iti pramANaM sarvveNa prakAreNa yuSmAbhi rdattaM|

12 Edhe pse ju shkrova, nuk e bëra as për atë që e bëri padrejtësinë, as për atë që e pësoi, por që të shfaqet në mes tuaj kujdesi ynë që kemi për ju përpara Perëndisë.

yenAparAddhaM tasya kRte kiMvA yasyAparAddhaM tasya kRte mayA patram alekhi tannahi kintu yuSmAnadhyasmAkaM yatno yad Izvarasya sAkSAd yuSmatsamIpe prakAzeta tadarthameva|

13 Prandaj ne u ngushëlluam për shkak të ngushëllimit tuaj dhe u gëzuam aq më tepër për gëzimin e Titit, sepse fryma e tij u shlodh nga ju të gjithë.

uktakAraNAd vayaM sAntvanAM prAptAH; tAJca sAntvanAM vinAvaro mahAhlAdastItasyAhlAdAdasmAbhi rlabdhaH, yatastasyAtmA sarvvai ryuSmAbhistRptaH|

14 Prandaj, në qoftë se u mburra për ndonjë gjë tek ai për ju, nuk u turpërova por, ashtu si ju kemi treguar të gjitha gjërat me vërtetësi, kështu edhe mburrja jonë te Titi doli e vërtetë.

pUrvvaM tasya samIpe'haM yuSmAbhiryad azlAghe tena nAlajje kintu vayaM yadvad yuSmAn prati satyabhAvena sakalam abhASAmahi tadvat tItasya samIpe'smAkaM zlAghanamapi satyaM jAtaM|

15 Dhe ai ka një dashuri të madhe për ju, kur kujton bindjen e ju të gjithëve dhe si e pritët atë me frikë dhe me të dridhura.

yUyaM kIdRk tasyAjJA apAlayata bhayakampAbhyAM taM gRhItavantazcaitasya smaraNAd yuSmAsu tasya sneho bAhulyena varttate|

16 Gëzohem, pra, që në çdo gjë mund të besoj në ju.

yuSmAsvahaM sarvvamAzaMse, ityasmin mamAhlAdo jAyate|