1 Thesalonikasve 2
1 Sepse ju vetë, vëllezër, e dini se ardhja jonë ndër ju nuk qe e kotë.
FOR ye yourselves, brethren, know our entrance in to you, that it was not in vain.
2 Por, mbasi hoqëm më parë dhe mbasi na shanë në Filipi, sikurse e dini, ne morëm guxim në Perëndinë tonë të shpallim ndër ju ungjillin e Perëndisë midis kaq përpjekjesh.
But though we had suffered before, and were infamously treated, as ye know, at Philippi, we were bold in our God to preach unto you the gospel of God amidst a great conflict.
3 Sepse nxitja jonë nuk vjen nga mashtrimi, as nga qëllime të pa ndershme, as nga dredhia;
And our exhortation originated not from delusion, or impurity, or from guile;
4 por, duke qenë se u miratuam prej Perëndisë që të na besohet ungjilli, kështu ne flasim jo që t’u pëlqejmë njerëzve, por Perëndisë, që provon zemrat tona.
but as we have been approved of God to be entrusted with the gospel, so we speak, not as pleasing men, but God, who trieth our hearts.
5 Ne, pra, nuk kemi përdorur kurrë, sikurse e dini mirë, fjalë lajkatuese, dhe as nuk jemi nisur nga motive lakmie; Perëndia është dëshmitar.
For neither at any time used we insinuating language, as ye know, nor a pretext for covetousness; God is witness:
6 Dhe nuk kemi kërkuar lavdi prej njerëzve, as prej jush, as prej të tjerësh, megjithëse mund t’ju bëheshim barrë si apostuj të Krishtit.
not seeking glory from men, neither from you, nor from others, though we might have been burdensome, as apostles of Christ.
7 Përkundrazi qemë zemërbutë midis jush, ashtu si mëndesha që rrit me dashuri fëmijët e saj.
But we were gentle in the midst of you, as a nurse cherisheth her own infants.
8 Kështu, duke pasur një dashuri të madhe ndaj jush, ishim të kënaqur duke ju komunikuar jo vetëm ungjillin e Perëndisë, por edhe vetë jetën tonë, sepse na u bëtë të dashur.
So, tenderly affected towards you, we could with pleasure have imparted to you not the gospel of God only, but our own lives also, because ye were beloved by us.
9 Sepse ju, o vëllezër, e mbani mend lodhjen dhe mundimin tonë: si kemi punuar ditë e natë që të mos i bëhemi barrë asnjërit prej jush, dhe predikuam ungjillin e Perëndisë ndër ju.
For ye remember, brethren, our labour and toil: for night and day working hard, that we might be no burden to any of you, we preached unto you the gospel of God.
10 Ju jeni dëshmitarë, dhe Perëndia gjithashtu, si jemi sjellë me shenjtëri, me drejtësi, pa të meta, me ju që besoni.
Ye are witnesses, and God also, how holily, and justly, and faultlessly we conducted ourselves among you that believe:
11 Ju e dini gjithashtu se ne këshilluam, ngushëlluam dhe i jemi përbetuar secilit prej jush, si bën një baba me bijtë e vet,
as ye know how we treated every one of you, as a father doth his children, exhorting you, and admonishing, and conjuring you,
12 që të ecni denjësisht për Perëndinë, që ju thërret në mbretërinë dhe lavdinë e tij.
that ye should walk worthy of God, as calling you into his kingdom and glory.
13 Prandaj edhe ne e falenderojmë pa pushim Perëndinë, se kur ju keni marrë nga ne fjalën e Perëndisë, e pritët atë jo si fjalë njerëzish, por, sikurse është me të vërtetë, si fjalë Perëndie, që vepron ndër ju që besoni.
For this cause do we also give thanks to God unceasingly, because when ye received the word reported by us from God, ye received it not as the word of man, but, as it is in truth, the word of God, which worketh also effectually in you that believe.
14 Sepse ju, o vëllezër, u bëtë imituesit e kishave të Perëndisë që janë në Jude në Jezu Krishtin, sepse edhe ju keni vuajtur nga ana e bashkëkombasve tuaj të njëjtat gjëra, sikurse edhe ata kanë vuajtur nga Judenjtë,
For ye, brethren, became imitators of the churches of God which are in Judea, in Christ Jesus: for ye suffered the same things also yourselves from your own countrymen, as they too have of the Jews;
15 të cilët e vranë Zotin Jezus dhe profetët e tyre, dhe na përndoqën edhe ne. Ata nuk i pëlqen Perëndia, dhe janë armiq me të gjithë njerëzit,
who both murdered the Lord Jesus and their own prophets, and have persecuted us, and please not God, and are in opposition to all mankind;
16 duke na penguar që t’u flasim johebrenjve që ata të shpëtohen, për ta mbushur vazhdimisht masën e mëkateve të tyre; por zemërimi arriti mbi ta më në fund.
forbidding us to speak to the Gentiles, that they might be saved, to fill up the measure of their iniquities always: but wrath is coming upon them to the extremity.
17 Dhe ne, o vëllezër, mbasi mbetëm pa ju për një kohë të shkurtër, trupërisht por jo me zemër, u përpoqëm edhe më shumë, nga malli i madh, të shohim përsëri fytyrën tuaj.
But we, brethren, bereaved of you for a short moment, in person, not in heart, have more abundantly longed to see your face with great desire.
18 Prandaj deshëm, të paktën unë Pali, të vijmë te ju jo një, por dy herë, por Satani na pengoi.
Therefore we wished to have come unto you, even I Paul, once and again; but Satan prevented us.
19 Cila në fakt është shpresa jonë, a gëzimi, a kurora e lavdisë? A nuk jeni pikërisht ju, përpara Zotit tonë Jezu Krisht në ardhjen e tij?
For what is our hope, or joy, or crown of rejoicing? Are not even ye in the presence of our Lord Jesus Christ at his coming?
20 Ju jeni në fakt lavdia dhe gëzimi jonë.
For ye are our glory and joy.
